Günümüzde bir çocuğun okul öncesi eğitime başlaması için ülkü yaşın; ferdî farklılıklar ve ailelerin şartları göz önünde bulundurmak şartıyla 24-36 ay ortası olarak kabul edilmektedir. Okul öncesi eğitim ile çocuk sağlıklı gelişimi için duygusal, toplumsal, fizikî ve bilişsel olarak gerekli uyaranları almaktadır. Çocukların sosyalleşebilmesinin birinci adımı olarak da okul öncesi eğitimi düşünebiliriz. Okula alışma sürecinden daha sonra okul rutiniyle birlikte; ebeveynlerin fazlaca fazla zorlandığı mevzular olan hudut sorunu, uyku ve yemek nizamı bahislerinde gözle görülür bir düzelme başlar.
Okula hazırlık sürecinin sağlıklı ilerleyebilmesi için; ebeveynlerin çocuklarını okula başlatma kararlarında emin olmaları bu sürecin en kritik noktasıdır.
Her çocuk; fikri sorulduğunda ebeveyni ile kalmak ister. Okula gitmek üzere elzem bir bahsin çocuğun o anki isteğine bırakılmaması gerekir. Çocuğunuz; istemediği vakit içinderda okuldan alınacağını bilmesi ve kriz anlarında okul haricinde diğer bir seçeneğin sunulması okula alışma sürecini ve ahengi zorlaştıracaktır.
Çocuğunu okul öncesi eğitime başlatma konusunda kararlı olan ebeveynlerin çocukları; kararsız olan ebeveynlerin çocuklarına göre daha kolay ahenk sağlıyor.
Çocuklar yeni durumlara ahenk sağlama konusunda pek başarılıdır. Daha evvel bilmedikleri bir şey ile karşılaştıklarında çocuklar da biz yetişkinler üzere dert duyabilir. Okul öncesi çocuklar çoklukla anne ve babalarından birinci kere bu kadar başka kalacağı için ahenk süreci boyunca (bu müddet ferdi farklılıklara göre değişmekle birlikte 3-6 hafta arasıdır) çeşitli kriz yansıları verebilirler. Bu reaksiyonlar okula gelmek istememe, yemeyi reddetme, anneye yapışmanın artması, gece ağlayarak uyanma, agresif davranışlar görülebilir, okula ahenkle birlikte bu davranışlar azalarak sönecektir.
Alışma devri içerisinde mümkünse çocuğun hayatında ekstra kriz yaşatacak büyük değişiklikler yapılmamalı, ertelenmelidir.
Değerli bir hastalığı olmadığı sürece alışma periyodunda okula devam etmelidir. Taşınma, tatil, kent dışı seyahatler alışma periyoduna denk getirmemek değerlidir. Okula alışma sürecinde çocuğun ömründe tek bir değişiklik olsun isteriz. O da okula başlaması…
Okula başlamadan evvel çocuğunuzla bir arada “Okul nedir? Öğretmen kimdir? Orada neler yapabilir, nelerle oynayabilir?” sorularını yanıtlamanız, var ise telaş ve dehşetlerini kabul etmeniz ve duygusal olarak onu rahatlatmalısınız. Örneğin; “Biliyor musun, ben de küçükken annem beni oyun oynamam için bir yere götürdü ve işe gitti. Ben annem hiç gelmeyecek diye fazlaca korktum. Fakat annem oyun oynadıktan, yemek yedikten ve oyuncaklarla oynadıktan daha sonra geldi beni aldı.” açıklamalar yapabilirsiniz. Benim yaptığım açıklama biraz uzun fakat sizlere genel çatıyı aktarabilmek için bu türlü yazdım.
Çocuklarınızla birlikte oynayacağınız okulculuk oyunları da tasa azaltan bir yol olarak kullanılabilir. Çocuğunuz bu oyunu oynamak istemezse hazır olması beklemek daha yeterli olacaktır.
Okula hazırlık sürecinin sağlıklı ilerleyebilmesi için; ebeveynlerin çocuklarını okula başlatma kararlarında emin olmaları bu sürecin en kritik noktasıdır.
Her çocuk; fikri sorulduğunda ebeveyni ile kalmak ister. Okula gitmek üzere elzem bir bahsin çocuğun o anki isteğine bırakılmaması gerekir. Çocuğunuz; istemediği vakit içinderda okuldan alınacağını bilmesi ve kriz anlarında okul haricinde diğer bir seçeneğin sunulması okula alışma sürecini ve ahengi zorlaştıracaktır.
Çocuğunu okul öncesi eğitime başlatma konusunda kararlı olan ebeveynlerin çocukları; kararsız olan ebeveynlerin çocuklarına göre daha kolay ahenk sağlıyor.
Çocuklar yeni durumlara ahenk sağlama konusunda pek başarılıdır. Daha evvel bilmedikleri bir şey ile karşılaştıklarında çocuklar da biz yetişkinler üzere dert duyabilir. Okul öncesi çocuklar çoklukla anne ve babalarından birinci kere bu kadar başka kalacağı için ahenk süreci boyunca (bu müddet ferdi farklılıklara göre değişmekle birlikte 3-6 hafta arasıdır) çeşitli kriz yansıları verebilirler. Bu reaksiyonlar okula gelmek istememe, yemeyi reddetme, anneye yapışmanın artması, gece ağlayarak uyanma, agresif davranışlar görülebilir, okula ahenkle birlikte bu davranışlar azalarak sönecektir.
Alışma devri içerisinde mümkünse çocuğun hayatında ekstra kriz yaşatacak büyük değişiklikler yapılmamalı, ertelenmelidir.
Değerli bir hastalığı olmadığı sürece alışma periyodunda okula devam etmelidir. Taşınma, tatil, kent dışı seyahatler alışma periyoduna denk getirmemek değerlidir. Okula alışma sürecinde çocuğun ömründe tek bir değişiklik olsun isteriz. O da okula başlaması…
Okula başlamadan evvel çocuğunuzla bir arada “Okul nedir? Öğretmen kimdir? Orada neler yapabilir, nelerle oynayabilir?” sorularını yanıtlamanız, var ise telaş ve dehşetlerini kabul etmeniz ve duygusal olarak onu rahatlatmalısınız. Örneğin; “Biliyor musun, ben de küçükken annem beni oyun oynamam için bir yere götürdü ve işe gitti. Ben annem hiç gelmeyecek diye fazlaca korktum. Fakat annem oyun oynadıktan, yemek yedikten ve oyuncaklarla oynadıktan daha sonra geldi beni aldı.” açıklamalar yapabilirsiniz. Benim yaptığım açıklama biraz uzun fakat sizlere genel çatıyı aktarabilmek için bu türlü yazdım.
Çocuklarınızla birlikte oynayacağınız okulculuk oyunları da tasa azaltan bir yol olarak kullanılabilir. Çocuğunuz bu oyunu oynamak istemezse hazır olması beklemek daha yeterli olacaktır.