Çocuk, kendini söz edebilmeyi, kendi kendini yöneten bir birey olabilmeyi ailesinden öğrenir. Bilhassa anne-baba, çocuğun kişiliğinin oluşumunda temel rolü olan özdeşim modelleridir. Çocuk bu özdeşim modellerini kendine örnek alır ve adeta onların hayat biçimlerini taklit yoluyla öğrenir. Bu öğrenme süreci ortasında, onun, sevgiye inanca yani etrafındakilere inanmaya, bağımsızlığa, diğer bir deyişle büyüdükçe kimi şeyleri kendi başına yapabilmeye muhtaçlığı vardır.
Çocuklarla ilgi kurabilmenin en uygun yolu evvel çocuğu duymak, dinlemek ve söylemiş olduğini anlamaya çalışmaktır. Dinleme, anne-baba, çocuk içindeki muahedeyi kolaylaştırır. Bebek gelişimi ve çocuk gelişimi, anne baba çocuk irtibatının hakikat sağlanmasıyla lakin düzgün bir ilerleme kaydeder. Aile içi ilgilerin sağlam olmasının ihtiyacı bu sebeptendir. Ebeveynler çocukların benliklerini geliştirmek istiyorlarsa onlara sözlerle değil davranışlarla örnek olmalıdır.
Erken çocukluk devrindeki çocuklar, nasıl irtibat kuracaklarını evvela anne babalarını izleyerek öğrenirler ve sonuçları gözleyerek yeni davranışlar oluştururlar. Sağlıklı bir anne-baba çocuk bağlantısında, irtibat dolaysız ve açıktır. Anne-babaların çocuklarına hakikat ve tesirli bildiri verebilmesi için bağlantı kurma formlarını bilmeleri ve birtakım kurallara dikkat etmeleri gereklidir
Çocukta toplumsal bağlantıların gelişmesinde de, anne-çocuk alakası kıymetli bir fonksiyona sahiptir. Anne ile çocuk içinde kurulan sağlıklı irtibat, çocuğun diğerleri ile olumlu alakalar kurması için temel oluşturur. İnançlı bağlanma geliştiren çocuklar, ileride yaşıtları içinde başkan, toplumsal açıdan ilgili, oburlarının ilgisini çeken, öğrenmeye istekli, etrafı ile ilgili ve işbirlikçi olarak tanımlanmışlardır.
Ebeveynlerin çocuklarına uygun biçimde hudut koymaları, çocuğun yargılama hünerinin ve vicdanının gelişmesini sağlar. Ayrıyeten, çocuğun etrafını, olayları anlaması ve öğrenmesi sürecine de yardımcı olur. Anne-babalar, evvela çocuklarını tanımalı; onları, ilgi ve yetenekleri doğrultusunda yönlendirilmelidirler. Bu mevzuda, kendi tutku ve dileklerine nazaran kıymetlendirme yapmamalıdırlar.
Çocuklarla ilgi kurabilmenin en uygun yolu evvel çocuğu duymak, dinlemek ve söylemiş olduğini anlamaya çalışmaktır. Dinleme, anne-baba, çocuk içindeki muahedeyi kolaylaştırır. Bebek gelişimi ve çocuk gelişimi, anne baba çocuk irtibatının hakikat sağlanmasıyla lakin düzgün bir ilerleme kaydeder. Aile içi ilgilerin sağlam olmasının ihtiyacı bu sebeptendir. Ebeveynler çocukların benliklerini geliştirmek istiyorlarsa onlara sözlerle değil davranışlarla örnek olmalıdır.
Erken çocukluk devrindeki çocuklar, nasıl irtibat kuracaklarını evvela anne babalarını izleyerek öğrenirler ve sonuçları gözleyerek yeni davranışlar oluştururlar. Sağlıklı bir anne-baba çocuk bağlantısında, irtibat dolaysız ve açıktır. Anne-babaların çocuklarına hakikat ve tesirli bildiri verebilmesi için bağlantı kurma formlarını bilmeleri ve birtakım kurallara dikkat etmeleri gereklidir
Çocukta toplumsal bağlantıların gelişmesinde de, anne-çocuk alakası kıymetli bir fonksiyona sahiptir. Anne ile çocuk içinde kurulan sağlıklı irtibat, çocuğun diğerleri ile olumlu alakalar kurması için temel oluşturur. İnançlı bağlanma geliştiren çocuklar, ileride yaşıtları içinde başkan, toplumsal açıdan ilgili, oburlarının ilgisini çeken, öğrenmeye istekli, etrafı ile ilgili ve işbirlikçi olarak tanımlanmışlardır.
Ebeveynlerin çocuklarına uygun biçimde hudut koymaları, çocuğun yargılama hünerinin ve vicdanının gelişmesini sağlar. Ayrıyeten, çocuğun etrafını, olayları anlaması ve öğrenmesi sürecine de yardımcı olur. Anne-babalar, evvela çocuklarını tanımalı; onları, ilgi ve yetenekleri doğrultusunda yönlendirilmelidirler. Bu mevzuda, kendi tutku ve dileklerine nazaran kıymetlendirme yapmamalıdırlar.