İSTANBUL (İGFA) – Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü, Psikiyatrist Prof. Dr. Nevzat Tarhan, bağlanma olgusunun bebeğin gelişmeninde ve hayatın ilerleyen senelerındaki tesiri ve değerine ait değerlendirmede bulundu.
Bağlanma olgusunun çocuğun gelişmeninde kesinlikle ele alınması gerektiğine dikkat çeken Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bağlanmanın nöropsikolojik boyutu var. Hormonlarda bağlanma hormonu tespit edildi. Oksitosin hormonu, bu hormon en yüksek emziren annelerde salgılanıyor. Oksitosin hormonuyla ilgili maymunlarda deney yapılıyor. Oksitosin hormonu verilen erkek maymunlar, türlü şeylerle daha hayli ilgileniyor, yavruları ile daha epey ilgileniyor, eşi ile daha epeyce ilgileniyor. Bağlanma ile ilgili olarak beyinde doğuştan genetik bir kodlarımız var. Bağlanma, yemek, içmek ve barınmak üzere temel bir gereksinim.” dedi.
Bağlanmanın ruhsal muhtaçlık olarak görüldüğünü fakat nöropsikolojik bir muhtaçlık olduğunu tabir eden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “İnsan bağlanma gereksinimi ile doğuyor. Bebek birinci doğduğu vakit, birinci karşılaştığı şey nedir? Ciğerleri aniden soğuk bir hava alıyor ve kaygı duygusu hissediyor. Kaygı duygusu ile ilgili çabucak sığınacak bir liman arıyor, bu da annesinin kucağı oluyor. İnançlı bağlanmanın birinci adımı oluyor. Anneye sığınıyor, annenin kokusunu alıyor, anne emziriyor ve bu biçimdece bebek rahatlıyor.” diye konuştu.
Bazı çocuklarda ortaya çıkan anne yoksunluğu sendromunda çocuğun daima ağladığını, çocuğun yanına biri yaklaştığında annesi zannederek sustuğunu, kişi annesi değilse ağlamaya devam ettiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Annesi ise kabullenir. Bu uzun vakit devam ederse anne yoksunluğu, çocukta otizme dönüşüyor. Onun için anne – çocuk alakasında 2 – 3 yaş epeyce kıymetli. Anne yahut anne yerine geçen bireylerle çocuk içinde kalıcı, dengeli ve devamlı alaka gerekiyor. Kaçıngan bağlanmaya niye olan birtakım anneler tutarsız davranırlar. Sabah çocuğu şapur şupur öperler. Öğlenden daha sonra seni niçin doğurdum diye azarlarlar. Çocuk bu biçimde olunca seviliyor mu, sevilmiyor mu anlayamaz, his durum bozukluğu olan kişilikler gelişir. Bu öğrenilen bir davranıştır.” dedi.
Bağlanma olgusunun çocuğun gelişmeninde kesinlikle ele alınması gerektiğine dikkat çeken Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Bağlanmanın nöropsikolojik boyutu var. Hormonlarda bağlanma hormonu tespit edildi. Oksitosin hormonu, bu hormon en yüksek emziren annelerde salgılanıyor. Oksitosin hormonuyla ilgili maymunlarda deney yapılıyor. Oksitosin hormonu verilen erkek maymunlar, türlü şeylerle daha hayli ilgileniyor, yavruları ile daha epey ilgileniyor, eşi ile daha epeyce ilgileniyor. Bağlanma ile ilgili olarak beyinde doğuştan genetik bir kodlarımız var. Bağlanma, yemek, içmek ve barınmak üzere temel bir gereksinim.” dedi.
Bağlanmanın ruhsal muhtaçlık olarak görüldüğünü fakat nöropsikolojik bir muhtaçlık olduğunu tabir eden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “İnsan bağlanma gereksinimi ile doğuyor. Bebek birinci doğduğu vakit, birinci karşılaştığı şey nedir? Ciğerleri aniden soğuk bir hava alıyor ve kaygı duygusu hissediyor. Kaygı duygusu ile ilgili çabucak sığınacak bir liman arıyor, bu da annesinin kucağı oluyor. İnançlı bağlanmanın birinci adımı oluyor. Anneye sığınıyor, annenin kokusunu alıyor, anne emziriyor ve bu biçimdece bebek rahatlıyor.” diye konuştu.
Bazı çocuklarda ortaya çıkan anne yoksunluğu sendromunda çocuğun daima ağladığını, çocuğun yanına biri yaklaştığında annesi zannederek sustuğunu, kişi annesi değilse ağlamaya devam ettiğini kaydeden Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “Annesi ise kabullenir. Bu uzun vakit devam ederse anne yoksunluğu, çocukta otizme dönüşüyor. Onun için anne – çocuk alakasında 2 – 3 yaş epeyce kıymetli. Anne yahut anne yerine geçen bireylerle çocuk içinde kalıcı, dengeli ve devamlı alaka gerekiyor. Kaçıngan bağlanmaya niye olan birtakım anneler tutarsız davranırlar. Sabah çocuğu şapur şupur öperler. Öğlenden daha sonra seni niçin doğurdum diye azarlarlar. Çocuk bu biçimde olunca seviliyor mu, sevilmiyor mu anlayamaz, his durum bozukluğu olan kişilikler gelişir. Bu öğrenilen bir davranıştır.” dedi.