Freud’un kurt adam hadisesi olarak bilinen nevroz olayını inceleyerek nevrozları daha yakından görmek istemekteyim. Bu olay 18 yaşında bel soğukluğu hastalığına yakalan bir erkeğe aittir. Manik-depresif bozukluk tanısı almıştır. Hastanın çocukluk nevrozu üzerinden 15 yıl geçmiştir. Bu da çocukluk düşlerinin yetişkinlikte gerçekleştirilen tahlillerde işe yarıyor olması üzere, çocukluk nevrozlarının yetişkinlikteki nevrozları anlamak konusunda işe fayda olduğunu göstermektedir. Hastanın anne ve babası genç yaşta evlenmiş memnun bir çifttir. Vakit ortasında annesi rahim hastalığına yakalanmış, bunun kararında babasında yaşanan ruh sıhhati sorunlarından dolayı konuttan uzaklaşmıştır. Ayrıyeten kendinden iki yaş büyük bir kız kardeşi bulunmaktadır. Hastayı annesi sıhhat sorunlarından dolayı fazla ilgilenemeyen annesi değil, yaşlı ve halktan bir bayan büyütmüştür. Hasta bastırdığı ve daha sonradan ortaya çıkan bir anısında bakıcısıyla bir arada anne baba ve kardeşinin gittiği bir otomobilin gerisinden bakmaktadır. Başlangıçta epey sakin bir çocuk olan hasta, anne ve babası bir seyahatten döndükten daha sonra aksi ve öfkeli bir hale gelmiştir. Bu sırada hasta aile İngiliz mürebbiyenin yanında kalmaktadır ve ailesi bu değişimi buna bağlamaktadır. Hasta birinci vakit içinderda bir kitapta gördüğü kurt fotoğrafından korkup çığlık attığını söylemektedir. Bu sırada çocuk olan hasta, biroldukça hayvandan korkmaya başlamaktadır. Örneğin böceklerden korktuğunu ancak beraberinde böceklere azap yaptığını hatırlamaktadır. bir süre boyunca dindar olduğunu, uyumadan evvel odasında olan kutsal tabloları sırayla öptüğünü belirtmektedir. Freud’a bakılırsa bu hasta için bir saplantı nevrozundan şikayetçi olduğunu söylemek mümkündür. Çocukluk devri başlangıcında babasıyla hayli güzel bir bağı olduğunu, babasının onu epeyce sevdiğini düşünmektedir. Çocukluk periyodunun sonlarına yanlışsız bu bağın zedelendiğini söylemektedir. Bu olayda çocuktaki karakter değişikliği, fobilerin kaynağı ve saplantılı dindarlığın nereden çıktığı incelenmiştir. Birinci kuşku uyandıran olay kastrasyon kompleksine işaret eden İngiliz mürebbiyenin sokağa çıktıklarında gerisini gösterip kuyruğuma baksanıza! demesiydi. Çocukluk periyodu incelendiğinde bir baştan çıkarılma olduğu 3 yaş 3 aydan 4 yaşına kadar süren nevrotik semptomlar olduğu gözükmektedir. Bu ayrım bir travma değil bir düş ile yapılmıştır. (Freud, 1918)
Hasta bu düşünde yatağının ayak ucundaki pencereye baktığını, pencerenin açıldığını ve pencereden gördüğü ağacın üzerinde beyaz kurtlar olduğunu tabir ediyordu. Bunun gördüğü birinci anksiyete düşü olduğunu söylemiştir. Kurtların beyaz olması hastaya babasıyla birlikte gittiği koyunların bulunduğu çiftliği çağrıştırmıştır. Babasından duyduğu endişe hastalığının en büyük sebebiydi ve bu birinci hayal tahlilinde kurdun babasının yerini aldığı öğrenilmiştir. Hastanın fobisi anne babasını cinsel ilgi ortasında gördüğü 1 buçuk yaşını gösteriyordu. Anksiyete babası tarafınca doyuma ulaştırılmayı reddettiği manasına geliyordu. Kurdun onu yemesi babasıyla cinsel ilgiye girmesiydi. Babası tarafınca pasif bir konumda olma isteği bastırılıp yerini kurt fobisi halini almıştır. Bastırmanın itici gücü olaraksa çocuğun narsistlik cinsel libidosu olduğunu görülmüştür. (Freud, 1918)
Bu olayda görülen yaklaşıma bakılırsa nevrozların derinlemesine tahlil edilmesiyle çocukluk periyodu anılarının yetişkinlikte olan semptomların bir daha üretimle olmadığını, kaynağını çocukluk periyodundan alan bir gerilemeye borçlu olan fantezilerden oluştuğu fikri savunulmaktadır. Nevrotik şahıslar kendilerini gerileten fanztezilere bağlanma eğiliminde pek onları bundan alıkoyup bu bilinçdışı oluşumları bilince çıkartarak tedavi edilmelidir. (Freud, 1918)
Tahlilde bu çocukluk fantezilerinin gerçek olduğuna inanılan tahliller üzere bir yol izlenmelidir. Bunların farkı fakat tahlilin sonunda ortaya çıkabilecektir. Bu kademede bunlar incelendikten daha sonra hastaya bunların gerçek hayattaki bakılırsav ve sorumlulukları unutturarak fantezi eserleri olduğunu, bu nazaranvlerle fanteziler içinde nasıl bir bağ olduğuna bakılması gerektiğini söylenmelidir. bu türlü tedavi gerçek ömürde işe fayda hale gelecektir. Bu fanteziler ortaya çıktığında incelenme yapılmadan hastanın dikkati diğer bir yere çekilirse, hastanın bu nevrotik düzeneği desteklenmiş olacaktır. Bu yüzden çocukluğa dair anılara bu bakışla bakılıp incelenmelidir. Bu anılar her vakit gerçeği yansıtmayabilir, birçok vakit çarpıtılmışlardır. Hayallerde ise bilhassa bu sahnelerle yer değiştiriyorsa, tahlilde yine tıpkı sahnelere dönülüyorsa hayal bir anı üzere alınıp incelenmelidir. (Freud, 1918)
Bu hadiseyle dört ya da beş yaşında yaşananların tek başına nevroz üretebildiği Sigmund Freud tarafınca kanıtlanmıştır. Bu olayda primal sahne bir cinsel bağlantıyı içermektedir. Gerçek yahut fantezi olması fark etmeksizin nevrotiklerin tahlillerinde anne babalarının cinsel alaka sahnesi az görülen bir şey değildir. Tahlilin sonuna gelindikçe daha evvel konuşulmayan anılar ortaya çıkabilmektedir. Bu olaya bakılırsa Freud’un bir müdahalesi olmadan hatırladığı birinci sahne, Freud’un tedavinin bittiğini düşünmesine sebep olmuştur. Zira bundan itibaren daha evvel bahsedilen direnç ortadan kalmıştır.
Bu hadiseye bakarak fobileri ele alırsak fobinin genital bir tesirle oluştuğunu söylemek mümkündür. Kişi bir benlik anksiyetesi geliştirerek kendine tehdit olarak gördüğü bir şeyden müdafaaya çalışmaktadır. Lakin bastırma süreci iz bıraktığından semptom olarak ortaya çıkmaktadır. Tehlike olarak algılanan cinsel amacın yöneldiği obje şuurda öbür bir şey tarafınca temsil edilmesi gerektiği için yer değiştirme ile öbür bir objeye dönüşerek fobi halini almaktadır. Bu olayda babaya duyulan endişenin kurt fobisi olarak bilince çıktığı incelenmiştir. Bu olaydan çıkarılan sonuçla Sigmund Freud tarafınca kastrayon anksiyetesinin fobilerin oluşmasına niye olan anksiyete olduğu söylenmiştir. (Freud, 1918)
Psikanalitik tedavinin amaçladığı şey süratli bir değişim ya da olağanlaşma değil, manileri etkisiz hale getirerek hayattaki gelişimlerin olumlu ilerlemesini sağlamaktır. (Freud, 1918)
Hasta bu düşünde yatağının ayak ucundaki pencereye baktığını, pencerenin açıldığını ve pencereden gördüğü ağacın üzerinde beyaz kurtlar olduğunu tabir ediyordu. Bunun gördüğü birinci anksiyete düşü olduğunu söylemiştir. Kurtların beyaz olması hastaya babasıyla birlikte gittiği koyunların bulunduğu çiftliği çağrıştırmıştır. Babasından duyduğu endişe hastalığının en büyük sebebiydi ve bu birinci hayal tahlilinde kurdun babasının yerini aldığı öğrenilmiştir. Hastanın fobisi anne babasını cinsel ilgi ortasında gördüğü 1 buçuk yaşını gösteriyordu. Anksiyete babası tarafınca doyuma ulaştırılmayı reddettiği manasına geliyordu. Kurdun onu yemesi babasıyla cinsel ilgiye girmesiydi. Babası tarafınca pasif bir konumda olma isteği bastırılıp yerini kurt fobisi halini almıştır. Bastırmanın itici gücü olaraksa çocuğun narsistlik cinsel libidosu olduğunu görülmüştür. (Freud, 1918)
Bu olayda görülen yaklaşıma bakılırsa nevrozların derinlemesine tahlil edilmesiyle çocukluk periyodu anılarının yetişkinlikte olan semptomların bir daha üretimle olmadığını, kaynağını çocukluk periyodundan alan bir gerilemeye borçlu olan fantezilerden oluştuğu fikri savunulmaktadır. Nevrotik şahıslar kendilerini gerileten fanztezilere bağlanma eğiliminde pek onları bundan alıkoyup bu bilinçdışı oluşumları bilince çıkartarak tedavi edilmelidir. (Freud, 1918)
Tahlilde bu çocukluk fantezilerinin gerçek olduğuna inanılan tahliller üzere bir yol izlenmelidir. Bunların farkı fakat tahlilin sonunda ortaya çıkabilecektir. Bu kademede bunlar incelendikten daha sonra hastaya bunların gerçek hayattaki bakılırsav ve sorumlulukları unutturarak fantezi eserleri olduğunu, bu nazaranvlerle fanteziler içinde nasıl bir bağ olduğuna bakılması gerektiğini söylenmelidir. bu türlü tedavi gerçek ömürde işe fayda hale gelecektir. Bu fanteziler ortaya çıktığında incelenme yapılmadan hastanın dikkati diğer bir yere çekilirse, hastanın bu nevrotik düzeneği desteklenmiş olacaktır. Bu yüzden çocukluğa dair anılara bu bakışla bakılıp incelenmelidir. Bu anılar her vakit gerçeği yansıtmayabilir, birçok vakit çarpıtılmışlardır. Hayallerde ise bilhassa bu sahnelerle yer değiştiriyorsa, tahlilde yine tıpkı sahnelere dönülüyorsa hayal bir anı üzere alınıp incelenmelidir. (Freud, 1918)
Bu hadiseyle dört ya da beş yaşında yaşananların tek başına nevroz üretebildiği Sigmund Freud tarafınca kanıtlanmıştır. Bu olayda primal sahne bir cinsel bağlantıyı içermektedir. Gerçek yahut fantezi olması fark etmeksizin nevrotiklerin tahlillerinde anne babalarının cinsel alaka sahnesi az görülen bir şey değildir. Tahlilin sonuna gelindikçe daha evvel konuşulmayan anılar ortaya çıkabilmektedir. Bu olaya bakılırsa Freud’un bir müdahalesi olmadan hatırladığı birinci sahne, Freud’un tedavinin bittiğini düşünmesine sebep olmuştur. Zira bundan itibaren daha evvel bahsedilen direnç ortadan kalmıştır.
Bu hadiseye bakarak fobileri ele alırsak fobinin genital bir tesirle oluştuğunu söylemek mümkündür. Kişi bir benlik anksiyetesi geliştirerek kendine tehdit olarak gördüğü bir şeyden müdafaaya çalışmaktadır. Lakin bastırma süreci iz bıraktığından semptom olarak ortaya çıkmaktadır. Tehlike olarak algılanan cinsel amacın yöneldiği obje şuurda öbür bir şey tarafınca temsil edilmesi gerektiği için yer değiştirme ile öbür bir objeye dönüşerek fobi halini almaktadır. Bu olayda babaya duyulan endişenin kurt fobisi olarak bilince çıktığı incelenmiştir. Bu olaydan çıkarılan sonuçla Sigmund Freud tarafınca kastrayon anksiyetesinin fobilerin oluşmasına niye olan anksiyete olduğu söylenmiştir. (Freud, 1918)
Psikanalitik tedavinin amaçladığı şey süratli bir değişim ya da olağanlaşma değil, manileri etkisiz hale getirerek hayattaki gelişimlerin olumlu ilerlemesini sağlamaktır. (Freud, 1918)