Gorki Tiyatrosu, bir Facebook gönderisinde duyurduğu “Durum” adlı oyunun bir sonraki gösterisini iptal ediyor.
Reddetme yazının içeriğine doğrudan değinmiyor; bunun yerine Hamas’ın saldırılarını kınama fırsatını kullanarak İsrail ve Almanya’daki Yahudi halkıyla dayanışmasını ilan ediyor: “Terör örgütü Hamas’ın İsrail’e saldırısı bize meydan okuyor. İsrail tarafı. Hamas masum İsrailli sivilleri rehin aldı ve bizzat Hamas, yıllardır insan hakları ihlalleriyle boğuşan Filistinli sivil nüfusu rehin aldı. Bu canlı kalkanların arkasında füzeleri ateşliyor. İsrail’in tepkisi artık tüm Filistinlileri etkiliyor ve onları daha da Hamas’ın kollarına sürükleyecek. Ancak İsrail’in kendini savunması gerekiyor. Savaş, dost ve düşman olarak basit bir bölünmeyi gerektirir. Sorunları çözmeyecek. Yükselişte başarılı oluyor. Hamas şimdi Almanya’daki Yahudi kurumlarına saldırı çağrısında bulunuyor. Bu bizi Almanya’daki tüm Yahudi halkının safına koyuyor.”
İptal edilen eser, 2015 yılında İsrailli yönetmen Yael Ronen’in yönetimi altında hazırlandı ve Berlin’de, İsrail-Filistin çatışmasına farklı şekillerde bireysel olarak dahil olan kişilerin yer aldığı bir Almanca kursunda geçiyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yael Ronen’in tipik kara ve provokatif mizahıyla, İsrail’i eleştiren ve Siyonist karşıtı ifadeleri de içeren bu çatışmaya yönelik farklı tavırlar sergileniyor. Her şey hala bir ütopya olarak anlaşılabilir, çünkü düşman kamplarına ait karakterler metaforik olarak yabancı dil öğrenme konusunda konuşmaya başlıyorlar, özellikle de oyuncuların da bu farklı kamplardan gelip sahnede, oyunda bir araya gelmeleri nedeniyle. Son ders dilek kipiyle ilgilidir.
Tiyatro güçsüzlüğünün farkına varır
Bu ütopik an ve kara mizah, Hamas saldırıları ve İsrail’in tepkilerinden sonra tiyatronun değerlendirmesinde artık uygun görünmüyor. Metin, savaşın büyük bir basitleştirici olduğunu söylüyor, ancak tiyatro çokseslilikle gelişiyor. “Tartışmadan, tartışmadan. Ancak büyük basitleştiricilerle yapılabilecek çok az şey var.”
Bu, tiyatronun güçsüzlüğünü fark etmesini sağlar. “Eski Yugoslavya topraklarındaki savaşlardan Ukrayna’daki savaşlara kadar eski savaşlarla ilgili çalışmalarımızın ortasında, ‘6’da. Berlin Sonbahar Salonu KAYIP’, Hamas’ın roketleri bir hafta önce patladı. Eski savaşlarla mücadelemiz bu yeni savaşta bize yardımcı olmuyor. Bu da çabalarımızın anlamından şüphe etmemize neden oluyor. Belki şüphe iyidir ama umutsuzluğa karşı dikkatli olalım. Felç ediyor. Doğrudur: Bize umut ancak umutsuzlar için verilmiştir.”
Reddetme yazının içeriğine doğrudan değinmiyor; bunun yerine Hamas’ın saldırılarını kınama fırsatını kullanarak İsrail ve Almanya’daki Yahudi halkıyla dayanışmasını ilan ediyor: “Terör örgütü Hamas’ın İsrail’e saldırısı bize meydan okuyor. İsrail tarafı. Hamas masum İsrailli sivilleri rehin aldı ve bizzat Hamas, yıllardır insan hakları ihlalleriyle boğuşan Filistinli sivil nüfusu rehin aldı. Bu canlı kalkanların arkasında füzeleri ateşliyor. İsrail’in tepkisi artık tüm Filistinlileri etkiliyor ve onları daha da Hamas’ın kollarına sürükleyecek. Ancak İsrail’in kendini savunması gerekiyor. Savaş, dost ve düşman olarak basit bir bölünmeyi gerektirir. Sorunları çözmeyecek. Yükselişte başarılı oluyor. Hamas şimdi Almanya’daki Yahudi kurumlarına saldırı çağrısında bulunuyor. Bu bizi Almanya’daki tüm Yahudi halkının safına koyuyor.”
İptal edilen eser, 2015 yılında İsrailli yönetmen Yael Ronen’in yönetimi altında hazırlandı ve Berlin’de, İsrail-Filistin çatışmasına farklı şekillerde bireysel olarak dahil olan kişilerin yer aldığı bir Almanca kursunda geçiyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Yael Ronen’in tipik kara ve provokatif mizahıyla, İsrail’i eleştiren ve Siyonist karşıtı ifadeleri de içeren bu çatışmaya yönelik farklı tavırlar sergileniyor. Her şey hala bir ütopya olarak anlaşılabilir, çünkü düşman kamplarına ait karakterler metaforik olarak yabancı dil öğrenme konusunda konuşmaya başlıyorlar, özellikle de oyuncuların da bu farklı kamplardan gelip sahnede, oyunda bir araya gelmeleri nedeniyle. Son ders dilek kipiyle ilgilidir.
Tiyatro güçsüzlüğünün farkına varır
Bu ütopik an ve kara mizah, Hamas saldırıları ve İsrail’in tepkilerinden sonra tiyatronun değerlendirmesinde artık uygun görünmüyor. Metin, savaşın büyük bir basitleştirici olduğunu söylüyor, ancak tiyatro çokseslilikle gelişiyor. “Tartışmadan, tartışmadan. Ancak büyük basitleştiricilerle yapılabilecek çok az şey var.”
Bu, tiyatronun güçsüzlüğünü fark etmesini sağlar. “Eski Yugoslavya topraklarındaki savaşlardan Ukrayna’daki savaşlara kadar eski savaşlarla ilgili çalışmalarımızın ortasında, ‘6’da. Berlin Sonbahar Salonu KAYIP’, Hamas’ın roketleri bir hafta önce patladı. Eski savaşlarla mücadelemiz bu yeni savaşta bize yardımcı olmuyor. Bu da çabalarımızın anlamından şüphe etmemize neden oluyor. Belki şüphe iyidir ama umutsuzluğa karşı dikkatli olalım. Felç ediyor. Doğrudur: Bize umut ancak umutsuzlar için verilmiştir.”