Keşkelerimizle yaşadığımız her an , bizim anı yaşamamıza pürüz olur. Unutmak istediğimiz şahısları, olayları unutmaya o kadar epeyce odaklanırız ki farkında olmadan pekiştirip daima taze tutarız. ömrünüz yanlışıyla, doğrusuyla, eksiğiyle, ziyadesiyle sizin hayatınız ve siz bir insansınız. Bu yüzden de ömrünüzün her anı tıpkı sizin üzere, harika olamaz. Kusursuz, daima memnun ve huzurlu olduğunuz bir ömrün mümkün olmayışını kabullenmelisiniz. Bizim kusurlar yapabilmemiz başka insanların yanılgı yapabilmesi ve bunun varoluşumuzda oluşunu bilmek bizim olaylara, insanlara, genel manada hayata bakış açımızı değiştirir. Bunu bilerek yaşamak bizi keşkelerimizin esaretinden korur.
Tahminen birilerine fazla güvenmişsinizdir ya da güvenmek zorunda kalmışsınızdır. Tahminen yaptığınız onca fedakarlığa karşın kıymetiniz bilinmemiştir. Tahminen hakkınızı savunamadığınız, sessiz kaldığınız pek fazlaca anınız vardır. Tahminen yanlış şahısları ömrünüze almışsınızdır. Tahminen size uygun olmayan bir meslek seçmişsinizdir. Tahminen de yalnızca hislerinizin yolundan gitmek istemişsinizdir… Pekala bu pişmanlık olarak gördüğünüz yaşantılarınız size hiç mi hoşluk katmadı? Hiç mi hoş bir şeye vesile olmadı? hiçbir şey öğretmedi mi hayata dair ?
Yaşadıklarımız bizim canımızı acıtsa da, istemediğimiz yollara sürüklemiş olsa da hayat, sandığınız üzere yalnızca olumsuz taraflarıyla bize siper almaz. Her zorluğun akabinde bir hoşluk bir kolaylık belirir elbette. Biz bu hoşlukları fark edebiliyor muyuz, görmek istiyor muyuz? Yaşanılanlardan kendimize hisse çıkarabiliyor muyuz? Buna ne sebep oldu , bu benim elimde miydi yoksa benim iradem haricinde mı gelişti? hayatımı, kendimi nasıl onarabilirim diye kendimize bir yol haritası çizebiliyor muyuz?
Kaybettiğimiz her şey bize sahip olduklarımızın değerini hatırlatır. Hala sahip olduğumuz , varlığına, kıymetine şükredeceğimiz birfazlaca nimeti fark etmemize sebep olur. O yüzden yaşadığınız her kayıp size bir olgunluk katar. Kâfi ki sabredebilelim ve olaylara her tarafıyla bakabilelim.
Tahminen birilerine fazla güvenmişsinizdir ya da güvenmek zorunda kalmışsınızdır. Tahminen yaptığınız onca fedakarlığa karşın kıymetiniz bilinmemiştir. Tahminen hakkınızı savunamadığınız, sessiz kaldığınız pek fazlaca anınız vardır. Tahminen yanlış şahısları ömrünüze almışsınızdır. Tahminen size uygun olmayan bir meslek seçmişsinizdir. Tahminen de yalnızca hislerinizin yolundan gitmek istemişsinizdir… Pekala bu pişmanlık olarak gördüğünüz yaşantılarınız size hiç mi hoşluk katmadı? Hiç mi hoş bir şeye vesile olmadı? hiçbir şey öğretmedi mi hayata dair ?
Yaşadıklarımız bizim canımızı acıtsa da, istemediğimiz yollara sürüklemiş olsa da hayat, sandığınız üzere yalnızca olumsuz taraflarıyla bize siper almaz. Her zorluğun akabinde bir hoşluk bir kolaylık belirir elbette. Biz bu hoşlukları fark edebiliyor muyuz, görmek istiyor muyuz? Yaşanılanlardan kendimize hisse çıkarabiliyor muyuz? Buna ne sebep oldu , bu benim elimde miydi yoksa benim iradem haricinde mı gelişti? hayatımı, kendimi nasıl onarabilirim diye kendimize bir yol haritası çizebiliyor muyuz?
Kaybettiğimiz her şey bize sahip olduklarımızın değerini hatırlatır. Hala sahip olduğumuz , varlığına, kıymetine şükredeceğimiz birfazlaca nimeti fark etmemize sebep olur. O yüzden yaşadığınız her kayıp size bir olgunluk katar. Kâfi ki sabredebilelim ve olaylara her tarafıyla bakabilelim.