Herkes buraya gelmeyi seviyor; yemekler çok güzel, sanatçılar çok iyi, resepsiyon çok güzel; dünya sallansa da, sallansa da. Hayvanat bahçesindeki Palazzo-Spiegelpalast'ta düzenlenen “Unikate” akşam yemeği gösterisinin galasında konukların sanki herkesin, hatta politikacıların bile kutlayacak bir şeyi varmış gibi yüzü gülüyordu.
Dört eski Berlin belediye başkanının da morali iyi. 1989'un hükümdarı Walter Momper, 9 Kasım'da sevinçle, Ekim ayı sonunda Duvar'ın yaklaşmakta olan açılışı hakkında bilgilendirildiğini söyledi. Ancak daha sonra Schabowski, makalesini tam olarak ne zaman okumak istediğini ona bildirmeyi ihmal etti. Batı şehri birçok Trabis için hazırlık yapmayı isterdi. Yani diğer herkes için sürpriz bir başarıydı. Duvarın eski şeridinin birkaç sokak ilerisinde eski özgürlük şarkıları söyleniyordu.
“Unikate” programı (yönetmen: Karl-Heinz Helmschrot), bir hikayenin olmadığını, herkesin kendi adına parlamak istediğini öne sürüyor. Bu bir dezavantaj olmak zorunda değil. Cazibe merkezlerine, yani akrobatlara güvenebilirsiniz. Bu sektördeki çılgın rekabet göz önüne alındığında, muhtemelen artık orta yol yok. Her sayıda, ister halkalarla, ister sapan tahtasında, hokkabazlık toplarıyla, dengeleme hareketleriyle, yerçekimine karşı hücum zaferine hayran kalabilirsiniz – her şey harika.
Ve yine de Ukraynalı ikiz kardeşler Roman ve Slava gibi yüksek sesli palyaçolarıyla her şeyin zirvesine çıkan sanatçılar var. Ya da yine Ukraynalı, genç Klitschkos gibi uzun ve güçlü Roman Yastremskyi, kayışlarla kendini çadırın tepesine itiyor ve yukarıdan aşağıya düşüyor. Tezahüratlardan önce saygılı bir sessizlik var.
Bu gazete bir zamanlar bugün programı yöneten vantrilok Daniel Reinsberg'in neredeyse mizahı kadar siyahi olduğunu yazmıştı. Etiyopya kökenli bir sanatçının ten rengine yapılan bu tür göndermelerin hala uygun olup olmadığı konusunda hiçbir fikrim yok. Ancak mizahının hala kara, yani kötü, kaba ve derin olup olmadığı yargılanabilir: Hiç de değil.
Lütfen gereğinden fazla alkışlamayın!
Sezon başına en az 27.000 ziyaretçiye sahip günümüzün izleyicileri artık buna tolerans göstermeyecektir. İçlerinde her zaman birkaç hassas olanlar vardır. Eğer misafirler, biraz önce deneyimlediğimiz gibi, eski bir fıkradaki “Yukarı Kızılderili” kelimesini duyunca “rahatsız” oluyorlarsa, kara mizahı duyduklarında tamamen çöküyorlar. Reinsberg sevimli bir adam; şarkı söylediğinde, konuştuğunda ve midesiyle palyaço yaptığında, gözünü bile kırpmıyor, ağzı sadece kapalı kalıyor, gerçekten komik.
Yani imkansız bir şey beklemiyoruz; artık yıldız şef ve şimdiki sunucu Hans-Peter Wodarz'ın akşam yemeği tiyatrosunu icat ettiği 1990'lı yıllarda değiliz: “Pomp, Duck and Circumstance”. Daha önce sert olan gurme topluluğuna arsız bir zevk yağdırdı. O zamanlar kaba garsonlar misafirlere hakaret eder, çorbalarını tadar, onları mutfağa kaçırmakla tehdit ederdi. Bu varsayımlar, misafirleri vergi kaçakçılığıyla suçlayan başıboş vergi müfettişi gibi uzun zamandır düşünülemezdi. Seyirci çıldırdı. Bugün sizden alkışlarken dostça alkışlamamanızı, bunun yerine ıslık çalmanızı ve ayaklarınızı yere vurmanızı istiyoruz. Yap.
Yanlış anlaşılmaya mahal yok: Program hala esprili ve eğlendirici, kültürlü bir eğlence, tıpkı “Palazzo”nun 16 yıldır Berlin'de sunduğu gibi, inanılmaz derecede başarılı ve her zaman yeni.
Geriye sadece ördek kaldı. Bu yıl Fransa'da büyüdü. Üst düzey şef Kolja Kleeberg'in yönetimi altında, rostoyu her iki saniyede bir tabakta bu kadar yumuşak ve çıtır hale getirmek başlı başına bir sanattır. Ayrıca her gün 300 misafir için başlangıçlar, ara yemekler ve tatlılar, güçlü bir tada sahip, akıllıca bir araya getirilmiş kreasyonlar. Masamızdaki “Der Feinschmecker” dergisindeki meslektaşımız bile şikayet etmek istemedi. Her şey uyumlu, her şey uyuyor, Lisa Marie Neumann'ın buğulu sesi her şeyin üstünde canlı olarak süzülüyor. Yalnızca Rusya ve Ukrayna büyükelçilerinin komşu masada birlikte votka içtikleri eski armoniler eksik.
Palazzo: “eşsiz parçalar” 9 Mart 2025'e kadar Hertzallee 41'deki Spiegelpalast'ta, biletler ve tarihler Berliner Zeitung bilet mağazasında
Dört eski Berlin belediye başkanının da morali iyi. 1989'un hükümdarı Walter Momper, 9 Kasım'da sevinçle, Ekim ayı sonunda Duvar'ın yaklaşmakta olan açılışı hakkında bilgilendirildiğini söyledi. Ancak daha sonra Schabowski, makalesini tam olarak ne zaman okumak istediğini ona bildirmeyi ihmal etti. Batı şehri birçok Trabis için hazırlık yapmayı isterdi. Yani diğer herkes için sürpriz bir başarıydı. Duvarın eski şeridinin birkaç sokak ilerisinde eski özgürlük şarkıları söyleniyordu.
“Unikate” programı (yönetmen: Karl-Heinz Helmschrot), bir hikayenin olmadığını, herkesin kendi adına parlamak istediğini öne sürüyor. Bu bir dezavantaj olmak zorunda değil. Cazibe merkezlerine, yani akrobatlara güvenebilirsiniz. Bu sektördeki çılgın rekabet göz önüne alındığında, muhtemelen artık orta yol yok. Her sayıda, ister halkalarla, ister sapan tahtasında, hokkabazlık toplarıyla, dengeleme hareketleriyle, yerçekimine karşı hücum zaferine hayran kalabilirsiniz – her şey harika.
Ve yine de Ukraynalı ikiz kardeşler Roman ve Slava gibi yüksek sesli palyaçolarıyla her şeyin zirvesine çıkan sanatçılar var. Ya da yine Ukraynalı, genç Klitschkos gibi uzun ve güçlü Roman Yastremskyi, kayışlarla kendini çadırın tepesine itiyor ve yukarıdan aşağıya düşüyor. Tezahüratlardan önce saygılı bir sessizlik var.
Bu gazete bir zamanlar bugün programı yöneten vantrilok Daniel Reinsberg'in neredeyse mizahı kadar siyahi olduğunu yazmıştı. Etiyopya kökenli bir sanatçının ten rengine yapılan bu tür göndermelerin hala uygun olup olmadığı konusunda hiçbir fikrim yok. Ancak mizahının hala kara, yani kötü, kaba ve derin olup olmadığı yargılanabilir: Hiç de değil.
Lütfen gereğinden fazla alkışlamayın!
Sezon başına en az 27.000 ziyaretçiye sahip günümüzün izleyicileri artık buna tolerans göstermeyecektir. İçlerinde her zaman birkaç hassas olanlar vardır. Eğer misafirler, biraz önce deneyimlediğimiz gibi, eski bir fıkradaki “Yukarı Kızılderili” kelimesini duyunca “rahatsız” oluyorlarsa, kara mizahı duyduklarında tamamen çöküyorlar. Reinsberg sevimli bir adam; şarkı söylediğinde, konuştuğunda ve midesiyle palyaço yaptığında, gözünü bile kırpmıyor, ağzı sadece kapalı kalıyor, gerçekten komik.
Yani imkansız bir şey beklemiyoruz; artık yıldız şef ve şimdiki sunucu Hans-Peter Wodarz'ın akşam yemeği tiyatrosunu icat ettiği 1990'lı yıllarda değiliz: “Pomp, Duck and Circumstance”. Daha önce sert olan gurme topluluğuna arsız bir zevk yağdırdı. O zamanlar kaba garsonlar misafirlere hakaret eder, çorbalarını tadar, onları mutfağa kaçırmakla tehdit ederdi. Bu varsayımlar, misafirleri vergi kaçakçılığıyla suçlayan başıboş vergi müfettişi gibi uzun zamandır düşünülemezdi. Seyirci çıldırdı. Bugün sizden alkışlarken dostça alkışlamamanızı, bunun yerine ıslık çalmanızı ve ayaklarınızı yere vurmanızı istiyoruz. Yap.
Yanlış anlaşılmaya mahal yok: Program hala esprili ve eğlendirici, kültürlü bir eğlence, tıpkı “Palazzo”nun 16 yıldır Berlin'de sunduğu gibi, inanılmaz derecede başarılı ve her zaman yeni.
Geriye sadece ördek kaldı. Bu yıl Fransa'da büyüdü. Üst düzey şef Kolja Kleeberg'in yönetimi altında, rostoyu her iki saniyede bir tabakta bu kadar yumuşak ve çıtır hale getirmek başlı başına bir sanattır. Ayrıca her gün 300 misafir için başlangıçlar, ara yemekler ve tatlılar, güçlü bir tada sahip, akıllıca bir araya getirilmiş kreasyonlar. Masamızdaki “Der Feinschmecker” dergisindeki meslektaşımız bile şikayet etmek istemedi. Her şey uyumlu, her şey uyuyor, Lisa Marie Neumann'ın buğulu sesi her şeyin üstünde canlı olarak süzülüyor. Yalnızca Rusya ve Ukrayna büyükelçilerinin komşu masada birlikte votka içtikleri eski armoniler eksik.
Palazzo: “eşsiz parçalar” 9 Mart 2025'e kadar Hertzallee 41'deki Spiegelpalast'ta, biletler ve tarihler Berliner Zeitung bilet mağazasında