Ev
Kültür
Kendini geliştirme veya kendini koruma: Sasha Waltz’dan “Beethoven 7”
Koreograf Sasha Waltz, Beethoven’ın yedincisi için hazırladığı yeni parçasının radyal sisteminde görkemli bir iyimserlik bulur, ancak sonra sahaya ayak uyduramaz.
Sasha Waltz ve şirketi, Beethoven ile özgürlüğü arıyor.sebastian bolesch
Başlangıçta başarılı olur. Sasha Waltz’ın Radialsystem’deki “Beethoven 7” akşamı için büyük planları vardı. Beethoven’ın yedinci senfonisini dans ettirin ve bunu yaparken, bestelendiği dönemin toplumsal çalkantılarından, 19. yüzyılın başlarından günümüze tematik bir bağlantı kurun. O zamanki bir devrimin başarısızlığından bugün hâlâ şiddetli olan özgürlük kaybı hissine. Sasha Waltz ve 14 dansçısı Beethoven’a soruyor, bireysel ve toplu kişisel gelişim kendini koruma ihtiyacı tarafından gölgelendiğinde ne olur?
İlk olarak Şilili besteci Diego Noguera, bir saatlik başlangıcı olan “Freiheit/Extasis” ile sadece dansçıların değil, seyircilerin de üzerinden kıyamet sonrası bir Beethoven yorumu çekiyor. Sonsuz monoton, elektronik bir gürültü, uğultu ve vızıltı. Ayrıca sahnede dönen sisin içinde sürüngenler gibi seğiren uzaylı dansçılar. Bir yerlerde, aslında yaşanamaz, yabancı bir gezegende. Arada güzel sahneler. Örneğin, bu mutasyona uğramış varlıklar eriyip çarpık yüzlere sahip bir yumruya dönüştüğünde – sanki hayatları bir anda ellerinden alınmış ve sonsuza dek katılaşmış bir kütleye dönüşmüş gibi. Ama her şeyden önce, bu saat kafanızı oldukça karıştırıyor.
Volksbühne’de helikopter konuşlandırması: Daha aşırı olamaz mı?
Ancak aradan sonra, Beethoven’ın Yedinci’sinin ilk ölçüleri çalar ve dansçılar kendilerini çeşitli bir yuvarlak dansta hafif ayaklı, eğlenceli ve oldukça narsist bulurlar. Mutluluk içindeki bir toplum, üzerlerinde bir tehdit geziniyor ve bu hafif, masum bedenlere doğru salınıyor. Prolog boyunca mevcut olan bir tehdit.
Sasha Waltz’ın ilk bölüm için farklı ses motiflerini birçok varyantı ve tersine çevirmesiyle dansa dönüştürmesi ustaca. Harika bir müzik büyük ölçüde dans edildiğinde, dinlemede başka boyutlar da açılır. Burada olan da bu.
Parça parça revü: Constanza Macras’ın Berlin Volksbühne’deki “Draması”
Ne yazık ki, Sasha Waltz diğer üç cümleyi kaldıramaz. İkinci bölümün başında, kısa bir aradan sonra dansçılar parıldayan hafif elbiseler yerine ağır siyah etekler ve pantolonlarla ortaya çıktığında, yine de karanlığa ve müzikteki ısrara doğru yaklaşımı buluyor. Ancak Waltz ve dansçıları, kişisel gelişimin yerini adaptasyon ihtiyacı aldığında bunun ne anlama gelebileceği sorusuna, temalarına herhangi bir cevap bulamadılar. Hâlâ sofistike bir şekilde koreografisi yapılmış ama Beethoven’ın müziğiyle boy ölçüşemiyor. Ve böylece, diğeri gibi, dans ve müzik de giderek solgunlaşıyor. Yazık.
Sasha Waltz ve Misafirler: Beethoven 712 Mart 18:00 Radyal sistemde
Kültür
Kendini geliştirme veya kendini koruma: Sasha Waltz’dan “Beethoven 7”
Koreograf Sasha Waltz, Beethoven’ın yedincisi için hazırladığı yeni parçasının radyal sisteminde görkemli bir iyimserlik bulur, ancak sonra sahaya ayak uyduramaz.
Sasha Waltz ve şirketi, Beethoven ile özgürlüğü arıyor.sebastian bolesch
Başlangıçta başarılı olur. Sasha Waltz’ın Radialsystem’deki “Beethoven 7” akşamı için büyük planları vardı. Beethoven’ın yedinci senfonisini dans ettirin ve bunu yaparken, bestelendiği dönemin toplumsal çalkantılarından, 19. yüzyılın başlarından günümüze tematik bir bağlantı kurun. O zamanki bir devrimin başarısızlığından bugün hâlâ şiddetli olan özgürlük kaybı hissine. Sasha Waltz ve 14 dansçısı Beethoven’a soruyor, bireysel ve toplu kişisel gelişim kendini koruma ihtiyacı tarafından gölgelendiğinde ne olur?
İlk olarak Şilili besteci Diego Noguera, bir saatlik başlangıcı olan “Freiheit/Extasis” ile sadece dansçıların değil, seyircilerin de üzerinden kıyamet sonrası bir Beethoven yorumu çekiyor. Sonsuz monoton, elektronik bir gürültü, uğultu ve vızıltı. Ayrıca sahnede dönen sisin içinde sürüngenler gibi seğiren uzaylı dansçılar. Bir yerlerde, aslında yaşanamaz, yabancı bir gezegende. Arada güzel sahneler. Örneğin, bu mutasyona uğramış varlıklar eriyip çarpık yüzlere sahip bir yumruya dönüştüğünde – sanki hayatları bir anda ellerinden alınmış ve sonsuza dek katılaşmış bir kütleye dönüşmüş gibi. Ama her şeyden önce, bu saat kafanızı oldukça karıştırıyor.
Volksbühne’de helikopter konuşlandırması: Daha aşırı olamaz mı?
Ancak aradan sonra, Beethoven’ın Yedinci’sinin ilk ölçüleri çalar ve dansçılar kendilerini çeşitli bir yuvarlak dansta hafif ayaklı, eğlenceli ve oldukça narsist bulurlar. Mutluluk içindeki bir toplum, üzerlerinde bir tehdit geziniyor ve bu hafif, masum bedenlere doğru salınıyor. Prolog boyunca mevcut olan bir tehdit.
Sasha Waltz’ın ilk bölüm için farklı ses motiflerini birçok varyantı ve tersine çevirmesiyle dansa dönüştürmesi ustaca. Harika bir müzik büyük ölçüde dans edildiğinde, dinlemede başka boyutlar da açılır. Burada olan da bu.
Parça parça revü: Constanza Macras’ın Berlin Volksbühne’deki “Draması”
Ne yazık ki, Sasha Waltz diğer üç cümleyi kaldıramaz. İkinci bölümün başında, kısa bir aradan sonra dansçılar parıldayan hafif elbiseler yerine ağır siyah etekler ve pantolonlarla ortaya çıktığında, yine de karanlığa ve müzikteki ısrara doğru yaklaşımı buluyor. Ancak Waltz ve dansçıları, kişisel gelişimin yerini adaptasyon ihtiyacı aldığında bunun ne anlama gelebileceği sorusuna, temalarına herhangi bir cevap bulamadılar. Hâlâ sofistike bir şekilde koreografisi yapılmış ama Beethoven’ın müziğiyle boy ölçüşemiyor. Ve böylece, diğeri gibi, dans ve müzik de giderek solgunlaşıyor. Yazık.
Sasha Waltz ve Misafirler: Beethoven 712 Mart 18:00 Radyal sistemde