Ev
tiyatro
Merakın ütopyası: She She Pop, HAU’da Doğu-Batı oyununa devam ediyor
Feminist performans grubu She She Pop, ideolojik farklılıkları keskinleştiriyor, ortadan kaldırıyor ve daha iyi bir dünyaya doğru bir yolculuğa çıkıyor.
Diyalog çıkmaza girdiğinde oyunun kuralları geçerlidir. She She She Pop, Hebbel am Ufer’de “Mauern” ileDorothea Tuch
Öncelikle HAU1 etabında bir moloz yığını var. Pekala, gerçekten enkaz değil, on yıl önce rol oynayan sanatçıların kişisel mirasları: defterler, kitaplar, plak kapakları. Ancak o zamanlar, süpürülmüş bir problem kütlesi olarak yerde yatmıyorlardı, ancak “Schrauben” performansının önemli hatıralarıydılar.
Yeniden birleşmeden yirmi yıl sonra, She She Pop’un Batı Alman sanatçıları, Doğu’dan akranlarını, kendi öz imajları ve sosyal değişimlerle ilgili zıt görüşlerini aşmak için sahnede kendilerine katılmaya davet etmişlerdi. Bundan biyografik ve politik konuların parıldayan bir oyununun ortaya çıkması şaşırtıcı değil, açık hikayenin kırılma noktalarını ciddiyet ve zeka ile somutlaştıran keskin bir konuşma masa tenisi.
HAU’daki kapsayıcı Limitsiz Festival: Zaten bizde ne görüyorsunuz?
O zamanlar biyografik farklılıklar ve kişisel ütopyalar itici güçtü. Bugün, kalıntıları, “çekmeceler” devam filminin hemen başında temizlenen kabuklar olarak orada. “Çekmeceler” “duvarlar” haline geldi, bu kulağa pek iyimser gelmese de herhangi bir sefalet de yaymıyor.
Doğu-Batı kardeşler Johanna Freiburg, Ilia Papatheodorou, Berit Stumpf, Peggy Mädler ve Annett Gröschner burada yine renkli fantazi cüppeleri ve açık renkli örgü şapkalarıyla tekrar soruyorlar: Şimdi nerede duruyoruz? Kahramanları derhal birbirlerine en aptalca Doğu-Batı klişelerini fırlattıkları o otomatizmlere geri döndüren güzel bir soru. Batılı Berit birkaç dakikalığına en iyi yerde olduğu iddia edilen kat mülkiyeti hakkında endişelenirken, zavallı doğulu Peggy sosyal ütopyasını geliştirir.
Yeni oyun, yeni uyum
Ancak She She Pop’un anlatı deneysel tiyatrosunun güzel yanı, ideolojik abartmaların yalnızca onların dağılması için bir başlangıç işlevi görmesidir. Ve bu akşam, sadece birkaç harika şakacı numarayla bu kararı veriyorlar. Diyalog ne zaman çıkmaza girse, kendilerine yeni konuşma kuralları koyarlar: örneğin önce nefes alın, sonra konuşun. Veya: konuşan kişiye hafifçe dokunun. Yeni oyun, yeni uyum – en azından bir girişim olarak.
Sophiensäle: Hendrik Quast bağırsaklarıyla oynuyor
Ve yavaş yavaş kendi üzerine olan yansıması, zamanda rüya gibi bir yolculuğa, her şeyin hala mümkün göründüğü bir dönüm noktasına kayar. Bir tül perde düşer ve üzerine yoğun bir çalılık duvarı yansıtılır. Eski duvar şeridi sosyal bir duvar haline geldi. Ancak kamera, oyuncuların sahne arkasına, başka bir uzay-zamana geçiş yaptıkları bir kara delik açılıncaya kadar yavaş yavaş yeşile yakınlaşır.
Sahne, dün ile bugün arasında, beton levha ile maun iç mekan arasında sihirli bir şekilde süzülen bir yere dönüşüyor ve oyuncular en çılgın ütopyalarındaymışçasına sahnenin etrafında tırmanıyorlar. Seul ve Sibirya’dan diğer iki meslektaşla Haber aracılığıyla bir araya gelmek de dahil olmak üzere birdenbire burada başka şeyler de mümkün hale geldi. Ve bir performans için dünya daha iyi bir yer.
duvarlar 8., 10.-13. Aralık HAU 1’de (Hebbel am Ufer), haritalar ve bilgiler Tel.: 030 25900427 veya hebbel-am-ufer.de
tiyatro
Merakın ütopyası: She She Pop, HAU’da Doğu-Batı oyununa devam ediyor
Feminist performans grubu She She Pop, ideolojik farklılıkları keskinleştiriyor, ortadan kaldırıyor ve daha iyi bir dünyaya doğru bir yolculuğa çıkıyor.
Diyalog çıkmaza girdiğinde oyunun kuralları geçerlidir. She She She Pop, Hebbel am Ufer’de “Mauern” ileDorothea Tuch
Öncelikle HAU1 etabında bir moloz yığını var. Pekala, gerçekten enkaz değil, on yıl önce rol oynayan sanatçıların kişisel mirasları: defterler, kitaplar, plak kapakları. Ancak o zamanlar, süpürülmüş bir problem kütlesi olarak yerde yatmıyorlardı, ancak “Schrauben” performansının önemli hatıralarıydılar.
Yeniden birleşmeden yirmi yıl sonra, She She Pop’un Batı Alman sanatçıları, Doğu’dan akranlarını, kendi öz imajları ve sosyal değişimlerle ilgili zıt görüşlerini aşmak için sahnede kendilerine katılmaya davet etmişlerdi. Bundan biyografik ve politik konuların parıldayan bir oyununun ortaya çıkması şaşırtıcı değil, açık hikayenin kırılma noktalarını ciddiyet ve zeka ile somutlaştıran keskin bir konuşma masa tenisi.
HAU’daki kapsayıcı Limitsiz Festival: Zaten bizde ne görüyorsunuz?
O zamanlar biyografik farklılıklar ve kişisel ütopyalar itici güçtü. Bugün, kalıntıları, “çekmeceler” devam filminin hemen başında temizlenen kabuklar olarak orada. “Çekmeceler” “duvarlar” haline geldi, bu kulağa pek iyimser gelmese de herhangi bir sefalet de yaymıyor.
Doğu-Batı kardeşler Johanna Freiburg, Ilia Papatheodorou, Berit Stumpf, Peggy Mädler ve Annett Gröschner burada yine renkli fantazi cüppeleri ve açık renkli örgü şapkalarıyla tekrar soruyorlar: Şimdi nerede duruyoruz? Kahramanları derhal birbirlerine en aptalca Doğu-Batı klişelerini fırlattıkları o otomatizmlere geri döndüren güzel bir soru. Batılı Berit birkaç dakikalığına en iyi yerde olduğu iddia edilen kat mülkiyeti hakkında endişelenirken, zavallı doğulu Peggy sosyal ütopyasını geliştirir.
Yeni oyun, yeni uyum
Ancak She She Pop’un anlatı deneysel tiyatrosunun güzel yanı, ideolojik abartmaların yalnızca onların dağılması için bir başlangıç işlevi görmesidir. Ve bu akşam, sadece birkaç harika şakacı numarayla bu kararı veriyorlar. Diyalog ne zaman çıkmaza girse, kendilerine yeni konuşma kuralları koyarlar: örneğin önce nefes alın, sonra konuşun. Veya: konuşan kişiye hafifçe dokunun. Yeni oyun, yeni uyum – en azından bir girişim olarak.
Sophiensäle: Hendrik Quast bağırsaklarıyla oynuyor
Ve yavaş yavaş kendi üzerine olan yansıması, zamanda rüya gibi bir yolculuğa, her şeyin hala mümkün göründüğü bir dönüm noktasına kayar. Bir tül perde düşer ve üzerine yoğun bir çalılık duvarı yansıtılır. Eski duvar şeridi sosyal bir duvar haline geldi. Ancak kamera, oyuncuların sahne arkasına, başka bir uzay-zamana geçiş yaptıkları bir kara delik açılıncaya kadar yavaş yavaş yeşile yakınlaşır.
Sahne, dün ile bugün arasında, beton levha ile maun iç mekan arasında sihirli bir şekilde süzülen bir yere dönüşüyor ve oyuncular en çılgın ütopyalarındaymışçasına sahnenin etrafında tırmanıyorlar. Seul ve Sibirya’dan diğer iki meslektaşla Haber aracılığıyla bir araya gelmek de dahil olmak üzere birdenbire burada başka şeyler de mümkün hale geldi. Ve bir performans için dünya daha iyi bir yer.
duvarlar 8., 10.-13. Aralık HAU 1’de (Hebbel am Ufer), haritalar ve bilgiler Tel.: 030 25900427 veya hebbel-am-ufer.de