Daha sonra bir şeyin öngörülebilir olduğunu fark etmek kolaydır. Ancak eyleme geçme ihtiyacı Berlinale’dekinden çok tiyatro toplantısında kamuoyu açısından çok daha açıktı. Şimdi de federal hükümet tarafından da desteklenen Berlin Festivali, 1 Ocak 2024’teki tiyatro toplantısının yönetiminden yalnızca tiyatro ve festival organizatörü Nora Hertlein-Hull’un sorumlu olacağını ve birkaç dakika içinde hazırlık dönemine başlayacağını duyurdu. günler. Bu, mevcut yönetim ekibi Olena Apchel, Carolin Hochleichter ve Joanna Nuckowska’nın ayrıldığı anlamına geliyor. Hertlein-Hull, Berlin Festivali’nin direktörü Matthias Pees tarafından atandı.
1982 yılında Avusturya’da doğan Nora Hertlein, Viyana ve Bologna’da tiyatro, film ve medya çalışmalarının yanı sıra Romantizm çalışmaları okudu. Sözlü tiyatroda yönetmen yardımcısı olarak başladı, uluslararası festival prodüksiyonuna geçti ve örneğin Oklahoma Doğa Tiyatrosu’nda (New York), Vegard Vinge ve Ida Müller’de (Oslo/Berlin), Salzburg Festivali’nde ve ayrıca Salzburg Festivali’nde çalıştı. Romeo Castellucci ve Schaubühne Berlin Prodüksiyon müdürü ve uluslararası tur direktörü.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
2018 yılına kadar Fulbright burslusu olarak üç yıl boyunca New York’ta yaşayan Hertlein-Hull, aynı zamanda izci ve küratör olarak çalıştı ve Berlin Festivali dahil olmak üzere Amerikan yapımlarını Avrupa’ya taşıdı. Döndüğünden bu yana Hamburg’daki Thalia Tiyatrosu’nda uluslararası programın küratörü olarak çalışıyor.
Bunların hepsi çok etkileyici ve umut verici görünüyor, ancak bu kurtuluş, sorumlu yeşil kültür politikacısı Claudia Roth için talihsiz bir zamanda geldi ve muhtemelen personel politikasında bir tür yapısal geri dönüş olarak yorumlanacak. Kültür ve Medyadan Sorumlu Devlet Bakanı, en azından Berlinale direktörü Carlo Chatrian’ı geri çekilmeye zorladığından beri, yetersiz iletişim ve zarar veren personel politikası nedeniyle eleştirildi. Yani tüm haberleri yayınlayın.
Görkem ve anlam
Pazartesi sabahı Roth, Berlinale ile ilgili hasar sınırlamasının durumunu açıkladı: “Bu yıl yeni bir kişilik sunabilmek, iyi bir Berlinale 2024 yaratabilmek ve güçlü bir şekilde yola çıkabilmek için süreçte iyi yoldayız,” Berlinale gelecekte de gösterişli ve uluslararası öneme sahip bir festival olmaya devam edecek” dedi. Sonra saat on birde Kuzey Ren-Vestfalya’daki Alman Fotoğraf Enstitüsü’nün kurucu komisyonunun kurulduğu haberi geldi. Güzel, ama yarım saat sonra neredeyse yine unutuluyor, çünkü tiyatro toplantısı için bir sonraki federal kültür politikası basın açıklaması uçup gidiyor.
Bu garip çünkü kültür sektöründe, en azından ilerlemeye inanan alanlarda, ortak sorumluluğa sahip çok üyeli yönetim ekiplerinin, gücün kötüye kullanılmasına ve bu durumun üstesinden gelmenin zorluklarına karşı mücadelede yapısal bir avantaj olabileceği konusunda bir fikir birliği var. Bununla birlikte. Kendini zor durumda bulan yalnızca Claudia Roth’un selefi Monika Grütters (CDU) değildi: Bu konudaki iddialar üzerine istifa etmek zorunda kalan ve acele bir araştırma yapılmasını gerektiren federal olarak desteklenen Berlin Festivali’nin yöneticisi Thomas Oberender de vardı. bir halef için.
Başka yerlerde bir “itfaiyeci” olarak zaten iyi bir isim yapmış olan Matthias Pees, görevlendirildi ve kendi başına öğrenme isteği gösterdi – kendisi de toplumun ayrıcalıklı sınıfının iktidar konumundaki bir temsilcisi – bu eğilime boyun eğdi ve Komutasındaki tiyatro toplantısına çoğunluğu Doğu Avrupa kökenli, uluslararası deneyime sahip dört genç kadın başkanlık edecek.
Bu çok yanlış gitti. Dört enerjik ve yaratıcı tiyatro kadını anlaşılır bir şekilde görünürlük için çabaladılar ve tiyatro toplantısında olup bitenler üzerinde daha büyük bir etkiye sahip olmak istediler. Ancak temel fikir, Almanca konuşulan ülkelerden jüri tarafından seçilen on yapımın yer aldığı bir tablodur. İzleme alanının Doğu Avrupa’yı kapsayacak şekilde genişletilmesinin, böyle bir jüri için uygulanmasının en azından imkansız olduğu hemen ortaya çıktı; bu aynı zamanda yerel tiyatro insanlarının kendi özgür oylarıyla küratörlüğünü yapmadığı bir öneriydi.
Bir deniz feneri parlamalı
Geriye çekildiler, yönetimin bir üyesi kaçtı, geri kalanlar diğer şeylerin yanı sıra oyun pazarını iptal etti ve geleneksel tiyatro toplantısına “toplantılar” adı verilen diğer on etkinlik bileşeniyle eşlik etmesi beklenen, nefes kesici derecede aşırı planlanmış bir destek programı sundular. , ancak öncelikle kaba, saldırgan, zaten uysal, tiyatroyla ilgilenen, eğitimli orta sınıf izleyiciye siyasi ipleri okumak için aktivist müdahaleleri ön plana çıkarmaya çalışan bir karaktere sahipti. Birkaç etkileyici bireysel olay dışında, bu yılın Mayıs ayındaki sonuç herkes tarafından sıkıntıyla karşılandı.
Geriye kalan üç yönetim üyesinden cesurca alıntı yapılabilir: “Çok dilli, kadın bir yönetim ekibi olarak, tiyatro toplantısını genişletmeye ve çeşitlendirmeye ve bunu Avrupa sorularına açmaya davet edildik; bu, anlamının hâlâ inandığımız bir misyondur.” Evet, Her şey arzu edilir, ama aynı zamanda böyle bir deniz fenerinin hala parlıyor olması da güzel. Soğuk Savaş döneminde inşa edilmiş olsa bile Berlinale ve Theatertreffen’in ortak bir yanı var.
1982 yılında Avusturya’da doğan Nora Hertlein, Viyana ve Bologna’da tiyatro, film ve medya çalışmalarının yanı sıra Romantizm çalışmaları okudu. Sözlü tiyatroda yönetmen yardımcısı olarak başladı, uluslararası festival prodüksiyonuna geçti ve örneğin Oklahoma Doğa Tiyatrosu’nda (New York), Vegard Vinge ve Ida Müller’de (Oslo/Berlin), Salzburg Festivali’nde ve ayrıca Salzburg Festivali’nde çalıştı. Romeo Castellucci ve Schaubühne Berlin Prodüksiyon müdürü ve uluslararası tur direktörü.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
2018 yılına kadar Fulbright burslusu olarak üç yıl boyunca New York’ta yaşayan Hertlein-Hull, aynı zamanda izci ve küratör olarak çalıştı ve Berlin Festivali dahil olmak üzere Amerikan yapımlarını Avrupa’ya taşıdı. Döndüğünden bu yana Hamburg’daki Thalia Tiyatrosu’nda uluslararası programın küratörü olarak çalışıyor.
Bunların hepsi çok etkileyici ve umut verici görünüyor, ancak bu kurtuluş, sorumlu yeşil kültür politikacısı Claudia Roth için talihsiz bir zamanda geldi ve muhtemelen personel politikasında bir tür yapısal geri dönüş olarak yorumlanacak. Kültür ve Medyadan Sorumlu Devlet Bakanı, en azından Berlinale direktörü Carlo Chatrian’ı geri çekilmeye zorladığından beri, yetersiz iletişim ve zarar veren personel politikası nedeniyle eleştirildi. Yani tüm haberleri yayınlayın.
Görkem ve anlam
Pazartesi sabahı Roth, Berlinale ile ilgili hasar sınırlamasının durumunu açıkladı: “Bu yıl yeni bir kişilik sunabilmek, iyi bir Berlinale 2024 yaratabilmek ve güçlü bir şekilde yola çıkabilmek için süreçte iyi yoldayız,” Berlinale gelecekte de gösterişli ve uluslararası öneme sahip bir festival olmaya devam edecek” dedi. Sonra saat on birde Kuzey Ren-Vestfalya’daki Alman Fotoğraf Enstitüsü’nün kurucu komisyonunun kurulduğu haberi geldi. Güzel, ama yarım saat sonra neredeyse yine unutuluyor, çünkü tiyatro toplantısı için bir sonraki federal kültür politikası basın açıklaması uçup gidiyor.
Bu garip çünkü kültür sektöründe, en azından ilerlemeye inanan alanlarda, ortak sorumluluğa sahip çok üyeli yönetim ekiplerinin, gücün kötüye kullanılmasına ve bu durumun üstesinden gelmenin zorluklarına karşı mücadelede yapısal bir avantaj olabileceği konusunda bir fikir birliği var. Bununla birlikte. Kendini zor durumda bulan yalnızca Claudia Roth’un selefi Monika Grütters (CDU) değildi: Bu konudaki iddialar üzerine istifa etmek zorunda kalan ve acele bir araştırma yapılmasını gerektiren federal olarak desteklenen Berlin Festivali’nin yöneticisi Thomas Oberender de vardı. bir halef için.
Başka yerlerde bir “itfaiyeci” olarak zaten iyi bir isim yapmış olan Matthias Pees, görevlendirildi ve kendi başına öğrenme isteği gösterdi – kendisi de toplumun ayrıcalıklı sınıfının iktidar konumundaki bir temsilcisi – bu eğilime boyun eğdi ve Komutasındaki tiyatro toplantısına çoğunluğu Doğu Avrupa kökenli, uluslararası deneyime sahip dört genç kadın başkanlık edecek.
Bu çok yanlış gitti. Dört enerjik ve yaratıcı tiyatro kadını anlaşılır bir şekilde görünürlük için çabaladılar ve tiyatro toplantısında olup bitenler üzerinde daha büyük bir etkiye sahip olmak istediler. Ancak temel fikir, Almanca konuşulan ülkelerden jüri tarafından seçilen on yapımın yer aldığı bir tablodur. İzleme alanının Doğu Avrupa’yı kapsayacak şekilde genişletilmesinin, böyle bir jüri için uygulanmasının en azından imkansız olduğu hemen ortaya çıktı; bu aynı zamanda yerel tiyatro insanlarının kendi özgür oylarıyla küratörlüğünü yapmadığı bir öneriydi.
Bir deniz feneri parlamalı
Geriye çekildiler, yönetimin bir üyesi kaçtı, geri kalanlar diğer şeylerin yanı sıra oyun pazarını iptal etti ve geleneksel tiyatro toplantısına “toplantılar” adı verilen diğer on etkinlik bileşeniyle eşlik etmesi beklenen, nefes kesici derecede aşırı planlanmış bir destek programı sundular. , ancak öncelikle kaba, saldırgan, zaten uysal, tiyatroyla ilgilenen, eğitimli orta sınıf izleyiciye siyasi ipleri okumak için aktivist müdahaleleri ön plana çıkarmaya çalışan bir karaktere sahipti. Birkaç etkileyici bireysel olay dışında, bu yılın Mayıs ayındaki sonuç herkes tarafından sıkıntıyla karşılandı.
Geriye kalan üç yönetim üyesinden cesurca alıntı yapılabilir: “Çok dilli, kadın bir yönetim ekibi olarak, tiyatro toplantısını genişletmeye ve çeşitlendirmeye ve bunu Avrupa sorularına açmaya davet edildik; bu, anlamının hâlâ inandığımız bir misyondur.” Evet, Her şey arzu edilir, ama aynı zamanda böyle bir deniz fenerinin hala parlıyor olması da güzel. Soğuk Savaş döneminde inşa edilmiş olsa bile Berlinale ve Theatertreffen’in ortak bir yanı var.