Yönetmen Tobias, Tempelhof’taki Hangar 1’e ilk kez girdiğinde bu mekana aşık oldu. Henüz orada okyanusu inşa edilmemiş, 154 kazazedenin bulunduğu sal o zamana kadar sadece hayalinde yüzüyordu. Artık her şey orada – hem de nasıl! Geçen haftaki bir provada, bu görüntülerin hayaletimsi gücü karşısında neredeyse donup kalıyorsunuz: İnsanlar bir sal üzerinde birbirine yakın tıkış tıkış, hayatları için savaşıyorlar. Şarkı söylerler. Almanca’da yaşayanlar, Fransızca’da suyun ötesindeki ölüler.
Orkestra hala kayıp ama korolar şimdiden şok edici. Su havzası 25 x 24 metre ölçülerinde olup, sağında ve solunda yükselen 1.400 seyirci kapasiteli tribünlerdir. Hans Werner Henze ve Ernst Schnabel’in (libretto) komik operası “Medusa’nın Salı”nın provası bu ortamda yapılıyor. 1968’de müzik tarihinin en skandal prömiyerlerinden biriydi ve sağdan ve soldan gelen protestolarla engellendi. Oratoryo daha önce hiç suda icra edilmemişti; ama şimdi.
Sal gerçekten vardı. 1816’da Fransız gemisi Medusa, Doğu Afrika açıklarında bir kumsalda mahsur kaldı. Cankurtaran filikaları yetmedi ve 154 kişi salda kaldı. Günlerce süren hayatta kalma mücadelesi yamyamlıkla sonuçlandı; yalnızca 15 kişi kurtarıldı. Trajedi yazarlara, ressamlara, film yapımcılarına ve Henze’ye sanatsal ifadeler yaratma konusunda ilham verdi. Prova, dramanın izlenimlerini aktarıyor. Koronun sahne talimatları şu şekilde: “Sallan, bir sonraki dalga geldiğinde dengelen! Birisi cankurtaran sandalında savaşırken öldüğünde şoka giriyor.” Bu sırada ölü insanlar suyun içinde kaskatı ve hareketsiz yatıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bugün bu korku parçasında ilginç olan ne? Yönetmen için yıllar geçtikçe daha anlamlı hale geldi: “Bu kaynak kıtlığıyla ilgili ve eser bunun bir metaforu. Yaşanabilir yaşam alanı daralıyor, dağıtım kavgaları sertleşiyor.” Prodüksiyonun hâlâ ihtişam peşinde koşması, acıyı estetize etmesi ve bundan duygu çıkarması Tobiaskrater’in katlanmak zorunda olduğunu söylediği bir suçlama.
240.000 litre ılık su
Yapım için harcanan emek de içerik kadar şaşırtıcı. Sadece 25 derecede 240 metreküp su bulunan havuz nedeniyle değil, öncelikle uçak hangarının seslendirilmesi gerekiyordu. Kumaş cıvataları yeterli değil. Standların yanında oda yüksekliğinde ağaç kalınlığında akustik tüplere ihtiyaç vardır. İçlerinden sürekli hava üfleniyor. Orkestra bir ses tahtası üzerinde oturuyor ve mikro portlarla şarkı söylüyor.
Sonunda yankılanma on bir saniyeden üç saniyeye düşürülür; bu, ideal bir katedral tonudur. Bir opera topluluğu için tamamen yabancı diyarlara taşınmanın ne anlama geldiği, sanatsal prodüksiyon müdürü Ada Lange’nin yeni gelen paketlere bakarken duyduğu sevinç nidasıyla örneklenebilir. Son olarak, ıslak ve soğuk, aslında ölü olan ve yeni şarkı söyleme pozisyonlarına geçmek zorunda kalan koro üyeleri için ısıtmalı koltuk minderleri var. Şu andan itibaren avcının malzemelerinin sıcaklığıyla.
Unutmayalım: Komische Oper’ın sezonunun açılışı muhteşem olacak. Ancak “Medusa”nın şu anda hangarda altı kez koştuğu anlaşıldığında yine de ekonomik bir çılgınlık olduğu varsayılabilir. Ekim ayının sonunda Schiller Tiyatrosu “Chicago” ile açılıyor. Behrenstrasse’deki ana bina yenilenirken evin oraya taşınması için her kuruşa ihtiyacı yok mu? Daha sonra Red Town Hall ve Kindl bölgesinin önünde de Spiegeltent kullanmak istiyor. Bu büyük primi karşılayabilir mi?
Hangarda sahne kurulduJan Windszus
Tabii ki, her şeyden sorumlu olanlar, sanat yönetmeni ikilisi Susanne Moser ve Philip Bröking’dir. Elbette “Medusa” için bir meblağdan bahsetmiyorlar, aptal değiller. Bu sayı, Moser ve Bröking’in akılda tutması gereken büyük resim dikkate alınmaksızın, her incelemede akıllardan çıkmayacak. 18 yıldır opera yönetiminde yer alan ikili, 2022 yılında yönetmenliği yıldız yönetmen Barrie Kosky’den devraldı. Artık ilk sezonlarını geride bıraktılar, inanılmaz derecede başarılılar: Yüzde 90 kapasite, 183.500 seyirci, tıpkı pandemi öncesi gibi. Ayrıca evin 75. yıl dönümünün yönetilmesi ve devasa taşınmanın ayrıntılı planlamasının yapılması gerekiyordu; sonuçta şüphesiz tüm ev için Herkül gibi bir görevdi. Ancak her yerde duyulabileceği üzere topluluk ve yönetmen arasında artık devlet tiyatrolarında olmayan bir uyum vardı.
Oda yüksek sesle gülüyor
Bu, dev sahnenin Komische Oper’a mensup olan ve bir kez daha selam vermek isteyen herkesi ağırlayamayacak kadar daraldığı Haziran ayındaki son gösteriden sonra gözlemlendi. Bütün oda ayakta duruyor ve melankoliyi ve eski evle olan bağı alkışlıyor. Yönetmen ikilisi güven veriyor ve evin ruhunu ve gelecekteki yaşayabilirliğini övüyor, ta ki Kültürden Sorumlu Devlet Bakanı Sarah Wedl-Wilson şunu duyurana kadar: “Devlet, inşaatın hızlı bir şekilde tamamlanmasını sağlamak için elinden gelen her şeyi yapacak.” Salon daha sonra gülüyor. yüksek sesle. Şaka gibi bir cümle, çünkü Berlin elbette Devlet Operası’nın Schiller Tiyatrosu’na taşınmasını hatırlıyor: Sürgün üç yerine yedi yıl sürdü ve yenileme 239 milyon yerine yarım milyara mal oldu. Senato küstahça, yenilemelerde de durum böyle, dedi, pek çok şey öngörülemez. Doğru değil. Daha az özensiz planlamayla, ek para, Berlin’in ihtiyaç duyulan tüm okul tuvaletlerini ve spor salonlarını yenilemek için yeterli olacaktı.
Komische Oper’da her şey Devlet Operası’nın aceleci hamlesinden daha mı iyi gidiyor? Görelim. Yeni rakamlar ilk olarak Haziran ayında ortaya çıkacak. BZ, yenileme ve genişletme maliyetlerinin daha inşaat başlamadan önce 227 milyondan 438 milyona, en son olarak da 478 milyona yükseldiğini bildirdi. Lanet olsun, Devlet Operası’nın yenilenmesi bu sıçramaları gerçekleştirmek için yedi yıl sürdü, ancak o zamanlar inşaat maliyetlerindeki patlamaların hesaba katılması gerekmiyordu.
Yeni Schillertheater ofislerinde sanat yönetmeni ikilisiyle tanıştığınızda – dost canlısı, ışıltılı, iyimser – inşaatın ölçülemezlikleri karşısında herhangi bir şok hissetmiyorsunuz, yalnızca başarısının beklentisini hissediyorsunuz. Sonuçta Susanne Moser ve Philip Bröking inşaatçı değiller ama yine de gerçek planlama meraklıları olarak karşımıza çıkıyorlar. Yedi yıldır bu hamleye hazırlanıyorlar, son zamanlarda her odayı titizlikle inceliyorlar ve hatta örneğin orkestra prova odasında tasarruf potansiyeli keşfediyorlar. Üç opera çalışanı her gün yenileme ayrıntılarını mimarlarla tek başına koordine ediyor. Hiçbir şey şansa bırakılmamalı. Bu elbette Jürgen Flimm’in Devlet Operası’ndaki yaklaşımından farklı bir yaklaşım. Yönetmen, taşınmadan kısa bir süre önce, “bir aptalın” operasının yılda on iki milyon avroya daha fazla ihtiyacı olduğunu hesaplamayı unuttuğunu belirtti. Sonuçta Schiller Tiyatrosu, Unter den Linden’den günde 500 daha az bilet satıyor!
Öte yandan Susanne Moser’ın kafasında her sayı var. Tiyatronuz, Schiller Tiyatrosu’nda koltuk sayısının az olması nedeniyle gelir sıkıntısı çekmekle kalmıyor, aynı zamanda çok daha az sıklıkla oyun oynayabiliyor. Behrenstrasse’de yedi yapım saklanabilir ama Schiller Tiyatrosu’nda tek bir yapım bile saklanamaz; uzak depolama alanları, zaman ve rotalar gerektirir.
Peki şimdi nasıl çalışıyor? Senato oyun operasyonlarına yönelik 40 milyon sübvansiyonu ikiye katladı mı? Tabii ki değil. Şirket, hangar gibi diğer mekanlara yapılan gezileri karşılıyor çünkü inşaat bütçesinden, sözde geçiş maliyetlerinden para kullanabiliyor. Yükseklik konusunda da sessizlik var ama Philip Bröking’in dediği gibi eve “renk katma” fikirleri konusunda sessizlik yok: “Olumsuz koşulları tersine çevirmek istedik. Hareket olmasaydı, şu anda yaptığımız gibi şehirde oynamak için paraya, zamana veya yetkiye sahip olamazdık. Bu fırsatı sezon başında ve sonunda dışarı çıkmak için değerlendiriyoruz.” Yönetmen, hangardaki “Medusa”nın karizmasından övgüyle söz ediyor. Münih, Stuttgart, Frankfurt ve Nürnberg’de tadilatta olan opera binalarından gelen konuklar da katılımlarını duyurdu. Biletlerin neredeyse tamamı satıldı. House, yedinci performansı mümkün kılmak için elinden geleni yapıyor.
Medusa’nın Salı Komische Oper’ın sezon açılışı 16 Eylül’de Tempelhof Havaalanı – Hangar 1, Columbiadamm 10’da, bilgi ve diğer tarihler www.komische-oper-berlin.de adresinde
Orkestra hala kayıp ama korolar şimdiden şok edici. Su havzası 25 x 24 metre ölçülerinde olup, sağında ve solunda yükselen 1.400 seyirci kapasiteli tribünlerdir. Hans Werner Henze ve Ernst Schnabel’in (libretto) komik operası “Medusa’nın Salı”nın provası bu ortamda yapılıyor. 1968’de müzik tarihinin en skandal prömiyerlerinden biriydi ve sağdan ve soldan gelen protestolarla engellendi. Oratoryo daha önce hiç suda icra edilmemişti; ama şimdi.
Sal gerçekten vardı. 1816’da Fransız gemisi Medusa, Doğu Afrika açıklarında bir kumsalda mahsur kaldı. Cankurtaran filikaları yetmedi ve 154 kişi salda kaldı. Günlerce süren hayatta kalma mücadelesi yamyamlıkla sonuçlandı; yalnızca 15 kişi kurtarıldı. Trajedi yazarlara, ressamlara, film yapımcılarına ve Henze’ye sanatsal ifadeler yaratma konusunda ilham verdi. Prova, dramanın izlenimlerini aktarıyor. Koronun sahne talimatları şu şekilde: “Sallan, bir sonraki dalga geldiğinde dengelen! Birisi cankurtaran sandalında savaşırken öldüğünde şoka giriyor.” Bu sırada ölü insanlar suyun içinde kaskatı ve hareketsiz yatıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bugün bu korku parçasında ilginç olan ne? Yönetmen için yıllar geçtikçe daha anlamlı hale geldi: “Bu kaynak kıtlığıyla ilgili ve eser bunun bir metaforu. Yaşanabilir yaşam alanı daralıyor, dağıtım kavgaları sertleşiyor.” Prodüksiyonun hâlâ ihtişam peşinde koşması, acıyı estetize etmesi ve bundan duygu çıkarması Tobiaskrater’in katlanmak zorunda olduğunu söylediği bir suçlama.
240.000 litre ılık su
Yapım için harcanan emek de içerik kadar şaşırtıcı. Sadece 25 derecede 240 metreküp su bulunan havuz nedeniyle değil, öncelikle uçak hangarının seslendirilmesi gerekiyordu. Kumaş cıvataları yeterli değil. Standların yanında oda yüksekliğinde ağaç kalınlığında akustik tüplere ihtiyaç vardır. İçlerinden sürekli hava üfleniyor. Orkestra bir ses tahtası üzerinde oturuyor ve mikro portlarla şarkı söylüyor.
Sonunda yankılanma on bir saniyeden üç saniyeye düşürülür; bu, ideal bir katedral tonudur. Bir opera topluluğu için tamamen yabancı diyarlara taşınmanın ne anlama geldiği, sanatsal prodüksiyon müdürü Ada Lange’nin yeni gelen paketlere bakarken duyduğu sevinç nidasıyla örneklenebilir. Son olarak, ıslak ve soğuk, aslında ölü olan ve yeni şarkı söyleme pozisyonlarına geçmek zorunda kalan koro üyeleri için ısıtmalı koltuk minderleri var. Şu andan itibaren avcının malzemelerinin sıcaklığıyla.
Unutmayalım: Komische Oper’ın sezonunun açılışı muhteşem olacak. Ancak “Medusa”nın şu anda hangarda altı kez koştuğu anlaşıldığında yine de ekonomik bir çılgınlık olduğu varsayılabilir. Ekim ayının sonunda Schiller Tiyatrosu “Chicago” ile açılıyor. Behrenstrasse’deki ana bina yenilenirken evin oraya taşınması için her kuruşa ihtiyacı yok mu? Daha sonra Red Town Hall ve Kindl bölgesinin önünde de Spiegeltent kullanmak istiyor. Bu büyük primi karşılayabilir mi?
Hangarda sahne kurulduJan Windszus
Tabii ki, her şeyden sorumlu olanlar, sanat yönetmeni ikilisi Susanne Moser ve Philip Bröking’dir. Elbette “Medusa” için bir meblağdan bahsetmiyorlar, aptal değiller. Bu sayı, Moser ve Bröking’in akılda tutması gereken büyük resim dikkate alınmaksızın, her incelemede akıllardan çıkmayacak. 18 yıldır opera yönetiminde yer alan ikili, 2022 yılında yönetmenliği yıldız yönetmen Barrie Kosky’den devraldı. Artık ilk sezonlarını geride bıraktılar, inanılmaz derecede başarılılar: Yüzde 90 kapasite, 183.500 seyirci, tıpkı pandemi öncesi gibi. Ayrıca evin 75. yıl dönümünün yönetilmesi ve devasa taşınmanın ayrıntılı planlamasının yapılması gerekiyordu; sonuçta şüphesiz tüm ev için Herkül gibi bir görevdi. Ancak her yerde duyulabileceği üzere topluluk ve yönetmen arasında artık devlet tiyatrolarında olmayan bir uyum vardı.
Oda yüksek sesle gülüyor
Bu, dev sahnenin Komische Oper’a mensup olan ve bir kez daha selam vermek isteyen herkesi ağırlayamayacak kadar daraldığı Haziran ayındaki son gösteriden sonra gözlemlendi. Bütün oda ayakta duruyor ve melankoliyi ve eski evle olan bağı alkışlıyor. Yönetmen ikilisi güven veriyor ve evin ruhunu ve gelecekteki yaşayabilirliğini övüyor, ta ki Kültürden Sorumlu Devlet Bakanı Sarah Wedl-Wilson şunu duyurana kadar: “Devlet, inşaatın hızlı bir şekilde tamamlanmasını sağlamak için elinden gelen her şeyi yapacak.” Salon daha sonra gülüyor. yüksek sesle. Şaka gibi bir cümle, çünkü Berlin elbette Devlet Operası’nın Schiller Tiyatrosu’na taşınmasını hatırlıyor: Sürgün üç yerine yedi yıl sürdü ve yenileme 239 milyon yerine yarım milyara mal oldu. Senato küstahça, yenilemelerde de durum böyle, dedi, pek çok şey öngörülemez. Doğru değil. Daha az özensiz planlamayla, ek para, Berlin’in ihtiyaç duyulan tüm okul tuvaletlerini ve spor salonlarını yenilemek için yeterli olacaktı.
Komische Oper’da her şey Devlet Operası’nın aceleci hamlesinden daha mı iyi gidiyor? Görelim. Yeni rakamlar ilk olarak Haziran ayında ortaya çıkacak. BZ, yenileme ve genişletme maliyetlerinin daha inşaat başlamadan önce 227 milyondan 438 milyona, en son olarak da 478 milyona yükseldiğini bildirdi. Lanet olsun, Devlet Operası’nın yenilenmesi bu sıçramaları gerçekleştirmek için yedi yıl sürdü, ancak o zamanlar inşaat maliyetlerindeki patlamaların hesaba katılması gerekmiyordu.
Yeni Schillertheater ofislerinde sanat yönetmeni ikilisiyle tanıştığınızda – dost canlısı, ışıltılı, iyimser – inşaatın ölçülemezlikleri karşısında herhangi bir şok hissetmiyorsunuz, yalnızca başarısının beklentisini hissediyorsunuz. Sonuçta Susanne Moser ve Philip Bröking inşaatçı değiller ama yine de gerçek planlama meraklıları olarak karşımıza çıkıyorlar. Yedi yıldır bu hamleye hazırlanıyorlar, son zamanlarda her odayı titizlikle inceliyorlar ve hatta örneğin orkestra prova odasında tasarruf potansiyeli keşfediyorlar. Üç opera çalışanı her gün yenileme ayrıntılarını mimarlarla tek başına koordine ediyor. Hiçbir şey şansa bırakılmamalı. Bu elbette Jürgen Flimm’in Devlet Operası’ndaki yaklaşımından farklı bir yaklaşım. Yönetmen, taşınmadan kısa bir süre önce, “bir aptalın” operasının yılda on iki milyon avroya daha fazla ihtiyacı olduğunu hesaplamayı unuttuğunu belirtti. Sonuçta Schiller Tiyatrosu, Unter den Linden’den günde 500 daha az bilet satıyor!
Öte yandan Susanne Moser’ın kafasında her sayı var. Tiyatronuz, Schiller Tiyatrosu’nda koltuk sayısının az olması nedeniyle gelir sıkıntısı çekmekle kalmıyor, aynı zamanda çok daha az sıklıkla oyun oynayabiliyor. Behrenstrasse’de yedi yapım saklanabilir ama Schiller Tiyatrosu’nda tek bir yapım bile saklanamaz; uzak depolama alanları, zaman ve rotalar gerektirir.
Peki şimdi nasıl çalışıyor? Senato oyun operasyonlarına yönelik 40 milyon sübvansiyonu ikiye katladı mı? Tabii ki değil. Şirket, hangar gibi diğer mekanlara yapılan gezileri karşılıyor çünkü inşaat bütçesinden, sözde geçiş maliyetlerinden para kullanabiliyor. Yükseklik konusunda da sessizlik var ama Philip Bröking’in dediği gibi eve “renk katma” fikirleri konusunda sessizlik yok: “Olumsuz koşulları tersine çevirmek istedik. Hareket olmasaydı, şu anda yaptığımız gibi şehirde oynamak için paraya, zamana veya yetkiye sahip olamazdık. Bu fırsatı sezon başında ve sonunda dışarı çıkmak için değerlendiriyoruz.” Yönetmen, hangardaki “Medusa”nın karizmasından övgüyle söz ediyor. Münih, Stuttgart, Frankfurt ve Nürnberg’de tadilatta olan opera binalarından gelen konuklar da katılımlarını duyurdu. Biletlerin neredeyse tamamı satıldı. House, yedinci performansı mümkün kılmak için elinden geleni yapıyor.
Medusa’nın Salı Komische Oper’ın sezon açılışı 16 Eylül’de Tempelhof Havaalanı – Hangar 1, Columbiadamm 10’da, bilgi ve diğer tarihler www.komische-oper-berlin.de adresinde