Temelde, Berliner Ensemble’ın sanat yönetmeni Oliver Reese haklı: konu eğitim olduğunda okullar başarısız oluyor, bu yüzden tiyatronun devreye girmesi gerekiyor. Ve insanlara Bertolt Brecht hakkında bir şeyler anlatın örneğin: O aslında kimdi? Ve neden? Peki ondan geriye ne kaldı? Kamu televizyonunda bir belgesel drama böyle başlayabilir ve Reese şu anda “Stranger Than the Moon” gecesinin yönetmeni olarak bunu böyle yapıyor.
Brecht’in otobiyografik metinlerini ve Hanns Eisler, Paul Dessau, Kurt Weill ve diğerlerinin bestelerini bir araya getiriyor. Adam Benzwi’nin müzikal olarak kurduğu ve üç müzisyenle canlı olarak eşlik ettiği bu renkli gece, beşikten mezara, Augsburg’daki çocukluktan sürgündeki istasyonlara ve Berliner Ensemble’ın kuruluşuna kadar sürüyor. Hansjörg Hartung’un sahne tasarımı, iç içe geçmiş, arkası kapalı ve içlerinde ek mekan olarak nişlerin açılabileceği birkaç çerçeveden oluşuyor. Katharine Mehrling ve Paul Herwig’in giydiği kıyafetler işlevsel olarak proletaryaya göre tasarlanmış (kostümler: Elina Schnizler).
İlan | Daha fazlasını okumak için kaydırın
“Anmut hiç çaba harcamaz”, “Çünkü yatağını nasıl toplarsın”, “Moldau’nun Şarkısı”, birleşik cephe şarkısı: Hit şarkılara ve daha az bilinen bazı şarkılara Brecht’in mektuplarından, çalışma günlüklerinden, günlüklerinden alıntılar eşlik ediyor – “Çok akıllı olmak isterdim!” – ekledi. Paul Herwig genellikle sağlam ve öğretici bir tarzda, ne yazık ki sıklıkla gergin bir sesle okuyor, bu da anlaşılmasını zorlaştırıyor.
Katharine Mehrling Brecht’e kuru bir ton veriyor
Ama bu o kadar önemli değil çünkü Katharine Mehrling her şeyi telafi ediyor. Şarkılara ve şarkı sözlerine büyüleyici derecede taze duygusal kan ve gerekli soğukkanlı, entelektüel katılığı veriyor. Brecht’in istediği, ruhsuz tonla karıştırılmaması gereken kuru tonda ustaca ustalaşıyor. Bu artık bir müzikal gibi gelmiyor ama -belki de dünyanın en yetenekli vokal öğretmeni Benzwi sayesinde- yabancılaşma ve baştan çıkarma gibi, epik tiyatro ve Brecht’in sloganı gibi geliyor: “Bu kadar romantik bakma!”
Tarihsel bilgi sahibi ve geleceğe enerjik bir gözle bakan Paul Dessau’nun anne cesareti şarkısı, neredeyse iki saat süren etkinliğin en önemli vurgusu haline geliyor. Başörtüsü ve yastıklı bir ceket giyen ve üzerine bir çorba kaşığı bağlanan Mehrling, Helene Weigel’in Brecht’in efsanevi Berlin yapımı “Cesaret” (1949) filmindeki prototip rol tasarımından alıntı yapıyor. Zar zor tanınabilen film alıntıları sahne boyunca titreşirken, arkadan yavaşça ve kararlı bir şekilde öne çıkıyor, kristal netliğinde ve duygusallıktan uzak, ifade açısından doğru ve diyalektik olarak samimi şarkı söylüyor. Katharine Mehrling, Ay’dan Yabancı’yı Brecht’e nefes kesici ve çağdaş bir saygı duruşu niteliğinde kılıyor.
Aydan daha garip. 8, 9, 10 Eylül, 3, 4 Ekim’de Berliner Ensemble, biletler Tel.: 28 40 81 55 veya www.berliner-ensemble.de
Brecht’in otobiyografik metinlerini ve Hanns Eisler, Paul Dessau, Kurt Weill ve diğerlerinin bestelerini bir araya getiriyor. Adam Benzwi’nin müzikal olarak kurduğu ve üç müzisyenle canlı olarak eşlik ettiği bu renkli gece, beşikten mezara, Augsburg’daki çocukluktan sürgündeki istasyonlara ve Berliner Ensemble’ın kuruluşuna kadar sürüyor. Hansjörg Hartung’un sahne tasarımı, iç içe geçmiş, arkası kapalı ve içlerinde ek mekan olarak nişlerin açılabileceği birkaç çerçeveden oluşuyor. Katharine Mehrling ve Paul Herwig’in giydiği kıyafetler işlevsel olarak proletaryaya göre tasarlanmış (kostümler: Elina Schnizler).
İlan | Daha fazlasını okumak için kaydırın
“Anmut hiç çaba harcamaz”, “Çünkü yatağını nasıl toplarsın”, “Moldau’nun Şarkısı”, birleşik cephe şarkısı: Hit şarkılara ve daha az bilinen bazı şarkılara Brecht’in mektuplarından, çalışma günlüklerinden, günlüklerinden alıntılar eşlik ediyor – “Çok akıllı olmak isterdim!” – ekledi. Paul Herwig genellikle sağlam ve öğretici bir tarzda, ne yazık ki sıklıkla gergin bir sesle okuyor, bu da anlaşılmasını zorlaştırıyor.
Katharine Mehrling Brecht’e kuru bir ton veriyor
Ama bu o kadar önemli değil çünkü Katharine Mehrling her şeyi telafi ediyor. Şarkılara ve şarkı sözlerine büyüleyici derecede taze duygusal kan ve gerekli soğukkanlı, entelektüel katılığı veriyor. Brecht’in istediği, ruhsuz tonla karıştırılmaması gereken kuru tonda ustaca ustalaşıyor. Bu artık bir müzikal gibi gelmiyor ama -belki de dünyanın en yetenekli vokal öğretmeni Benzwi sayesinde- yabancılaşma ve baştan çıkarma gibi, epik tiyatro ve Brecht’in sloganı gibi geliyor: “Bu kadar romantik bakma!”
Tarihsel bilgi sahibi ve geleceğe enerjik bir gözle bakan Paul Dessau’nun anne cesareti şarkısı, neredeyse iki saat süren etkinliğin en önemli vurgusu haline geliyor. Başörtüsü ve yastıklı bir ceket giyen ve üzerine bir çorba kaşığı bağlanan Mehrling, Helene Weigel’in Brecht’in efsanevi Berlin yapımı “Cesaret” (1949) filmindeki prototip rol tasarımından alıntı yapıyor. Zar zor tanınabilen film alıntıları sahne boyunca titreşirken, arkadan yavaşça ve kararlı bir şekilde öne çıkıyor, kristal netliğinde ve duygusallıktan uzak, ifade açısından doğru ve diyalektik olarak samimi şarkı söylüyor. Katharine Mehrling, Ay’dan Yabancı’yı Brecht’e nefes kesici ve çağdaş bir saygı duruşu niteliğinde kılıyor.
Aydan daha garip. 8, 9, 10 Eylül, 3, 4 Ekim’de Berliner Ensemble, biletler Tel.: 28 40 81 55 veya www.berliner-ensemble.de