Dünyaya gelen her canlı kalbinde merhamet tohumları ile yaratılmıştır. Kimimiz bu tohumları fark etmiş, sevgi ile büyütmüş, kimimiz ise bu tohumların varlığını fark edemeyerek tesirini soldurmuştur. Ancak kimsenin ümitsizliğe düşmemesi için şu biçimde de bir ayrıntıdan bahsetmek isterim. Solan bir çiçeğe özverili davranılması kararı o çiçek bir vakit daha sonra nasıl yeşerir ise insan da merhametine yatırım yaptığında merhameti canlanacaktır.
Bu satırları okuyan tüm okurlarımız bugün bir karar alsın ve “merhametten maraz doğar” niyetini zihinlerinden uzaklaştırabildikleri kadar uzaklaştırsınlar, hatta bu inancı yok etmeye karar versinler isterim.
Merhametten maraz doğmaz. Unutmayalım maraz doğacaksa şayet bizim gösterdiğimiz merhametten değil, karşımızdaki kişinin merhametsizliğinden maraz doğar. Merhametsiz kalp yeterliliğin katledicisidir.
Kalp içimizdeki manevi merkezi simgeler, kalbin yaratılışında merhamet ve yeterlilik vardır. Berbat davranışta ısrar kalbi karartır, kalbi kararan insan merhametini kaybeder, merhametini kaybeden insanın kalbi hastalanmıştır Kalbi hastalanan insan merhametin verdiği huzuru tadamaz. Merhamet; hislerin, kanıların ve faziletlerin tamamlayıcısıdır. Düzgünlük, şefkat, tevazu, adalet ve daha niceleri…
Kişinin; her canlıya ve tabiata karşı olan olumlu tavır ve davranışları onun yüreğinde çağlayan merhamet pınarının yansımasıdır. Tam da bu noktada sizlere Akrep ile Dervişin öyküsünden bahsetmek istiyorum.
Akrep İle Dervişin Öyküsü
Derviş suya düşen akrebi kurtarmak ister. Onu kurtarmak için elini suya daldırdığında akrep elini sokar.
Derviş biraz vakit geçtikten daha sonra tekrar akrebi çıkarmayı dener ve akrep tekrar elini sokar.
Bunu bakılırsanler düzgünlük yapmak istediğin biçimde sana ziyan veren bu akrebe niye yardım ediyorsun diye söylenirler. Dervişin karşılığı manidardır.
-“Akrebin fıtratında sokmak var, benim fıtratımda ise yaratılanı sevmek, merhamet etmek var. Akrep fıtratının gereğini yapıyor diye ben fıtratımı mı değiştireyim”
Şunu müşahedeler oldum. Güya bir yanımız güzel davranmaktan, uygunluk yapmaktan, merhametli ve yumuşak kalpli yaşamaktan korkuyor ve kimi vakit uygunluk yapmaktan uzak durmaya çalışıyor. Lakin unutmamak gerekir ki varlığındaki hislerden uzak durmaya çalışmak yalnızca insanın kendisine ziyan verir, hayatını eksiltir. Makus muameleye uğrarım kanısı ile uzak duruyoruz tahminen de güzellik yapmaktan, merhametimizi göstermekten. Ancak unutmayalım! Zulme, yanlışa, makus muameleye uğramayayım diye susmak ve uzak durmak zalimin merhametsizliğine ses etmemek ve desteklemek demektir. Biz mazluma zülüm eden zalimin merhametsizliğine karşı dik durmak zorundayız ve şunu da eklemem gerekir; olur ki direkt şaşar, birine merhametsizliğimiz ile ziyan verirsek tüm insanlığa ziyan vermiş oluruz.
Üstat Necip Fazıl Kısakürek’in Reis Beyefendi isimli kitabından birkaç pasaj ile yazıma son vermek isterim.
Saf mahkûm şunu söyler:
– “Reis bey! Siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz. Siz merhametten, acıma hissinden yalnız kötülük doğacağına inanmışsınız. Yerine bakılırsa haklısınız. Ama ondan ne büyük yeterlilik doğacağını unuttuğunuz için, en büyük hakkı kaybediyorsunuz! Merhamet kaldırılmış sizin kalbinizden! Buz çölünde yol alıyorsunuz! Reis bey! Mühürlü kalbinizin açılmasını dilerim. ”
…
Reis Beyefendi:
-“İnsandaki kötülük iktidarını döve döve pekiştirmek yerine, hohlaya hohlaya yumuşatmak. Merhamet! Hava üzere, su üzere muhtaç olduğumuz iksir… Baş aşağı bir cemiyeti, baş üst edecek bir kudret. Zalimce idama götürdüğüm çocuk; bana “Buz çölünde yol alıyorsunuz.” demişti. Hepimiz, bütün insanlık buz çölünde yol alıyoruz! Aldığımız nefesler bile, sipsivri kayalar halinde donuyor. Bakarken gözle bıçaklıyor, dinlerken kulakla zehirliyoruz! Damak kirletiyor, el donduruyor! Bütün bunların kanunlarını bilmiyoruz da, kanun çıkarmaya kalkıyoruz! Olur mu hiç? Sen kaplanı yetiştir, besle, daha sonra pençe atıyor diye kement at, ipe çek! Yazıktır kaplana, günahtır kaplana, merhamet!
Hakim:
-O hâlde ceza ölçüleri, hak, adalet ve kanunlar gereksiz o denli mi?
-Reis Beyefendi:
O denli değil! Bunlar, hekimin deva bulamayınca bütün bir uzvu budamaya mecbur kalması üzere, iç tedavi üstünde önlemler…
Savcı:
-Efendim. Merhamet ekmek olsa da bütün insanlığa dilim dilim dağıtılsa hissesine hiç bir şey düşmeyecek lanetli budur!
elbette şafak gecenin sonunda atar. Merhamet ve ümidimizi kaybetmeyelim. Merhametli bir ömür dilerim.
Bu satırları okuyan tüm okurlarımız bugün bir karar alsın ve “merhametten maraz doğar” niyetini zihinlerinden uzaklaştırabildikleri kadar uzaklaştırsınlar, hatta bu inancı yok etmeye karar versinler isterim.
Merhametten maraz doğmaz. Unutmayalım maraz doğacaksa şayet bizim gösterdiğimiz merhametten değil, karşımızdaki kişinin merhametsizliğinden maraz doğar. Merhametsiz kalp yeterliliğin katledicisidir.
Kalp içimizdeki manevi merkezi simgeler, kalbin yaratılışında merhamet ve yeterlilik vardır. Berbat davranışta ısrar kalbi karartır, kalbi kararan insan merhametini kaybeder, merhametini kaybeden insanın kalbi hastalanmıştır Kalbi hastalanan insan merhametin verdiği huzuru tadamaz. Merhamet; hislerin, kanıların ve faziletlerin tamamlayıcısıdır. Düzgünlük, şefkat, tevazu, adalet ve daha niceleri…
Kişinin; her canlıya ve tabiata karşı olan olumlu tavır ve davranışları onun yüreğinde çağlayan merhamet pınarının yansımasıdır. Tam da bu noktada sizlere Akrep ile Dervişin öyküsünden bahsetmek istiyorum.
Akrep İle Dervişin Öyküsü
Derviş suya düşen akrebi kurtarmak ister. Onu kurtarmak için elini suya daldırdığında akrep elini sokar.
Derviş biraz vakit geçtikten daha sonra tekrar akrebi çıkarmayı dener ve akrep tekrar elini sokar.
Bunu bakılırsanler düzgünlük yapmak istediğin biçimde sana ziyan veren bu akrebe niye yardım ediyorsun diye söylenirler. Dervişin karşılığı manidardır.
-“Akrebin fıtratında sokmak var, benim fıtratımda ise yaratılanı sevmek, merhamet etmek var. Akrep fıtratının gereğini yapıyor diye ben fıtratımı mı değiştireyim”
Şunu müşahedeler oldum. Güya bir yanımız güzel davranmaktan, uygunluk yapmaktan, merhametli ve yumuşak kalpli yaşamaktan korkuyor ve kimi vakit uygunluk yapmaktan uzak durmaya çalışıyor. Lakin unutmamak gerekir ki varlığındaki hislerden uzak durmaya çalışmak yalnızca insanın kendisine ziyan verir, hayatını eksiltir. Makus muameleye uğrarım kanısı ile uzak duruyoruz tahminen de güzellik yapmaktan, merhametimizi göstermekten. Ancak unutmayalım! Zulme, yanlışa, makus muameleye uğramayayım diye susmak ve uzak durmak zalimin merhametsizliğine ses etmemek ve desteklemek demektir. Biz mazluma zülüm eden zalimin merhametsizliğine karşı dik durmak zorundayız ve şunu da eklemem gerekir; olur ki direkt şaşar, birine merhametsizliğimiz ile ziyan verirsek tüm insanlığa ziyan vermiş oluruz.
Üstat Necip Fazıl Kısakürek’in Reis Beyefendi isimli kitabından birkaç pasaj ile yazıma son vermek isterim.
Saf mahkûm şunu söyler:
– “Reis bey! Siz ağlayamazsınız! Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz. Siz merhametten, acıma hissinden yalnız kötülük doğacağına inanmışsınız. Yerine bakılırsa haklısınız. Ama ondan ne büyük yeterlilik doğacağını unuttuğunuz için, en büyük hakkı kaybediyorsunuz! Merhamet kaldırılmış sizin kalbinizden! Buz çölünde yol alıyorsunuz! Reis bey! Mühürlü kalbinizin açılmasını dilerim. ”
…
Reis Beyefendi:
-“İnsandaki kötülük iktidarını döve döve pekiştirmek yerine, hohlaya hohlaya yumuşatmak. Merhamet! Hava üzere, su üzere muhtaç olduğumuz iksir… Baş aşağı bir cemiyeti, baş üst edecek bir kudret. Zalimce idama götürdüğüm çocuk; bana “Buz çölünde yol alıyorsunuz.” demişti. Hepimiz, bütün insanlık buz çölünde yol alıyoruz! Aldığımız nefesler bile, sipsivri kayalar halinde donuyor. Bakarken gözle bıçaklıyor, dinlerken kulakla zehirliyoruz! Damak kirletiyor, el donduruyor! Bütün bunların kanunlarını bilmiyoruz da, kanun çıkarmaya kalkıyoruz! Olur mu hiç? Sen kaplanı yetiştir, besle, daha sonra pençe atıyor diye kement at, ipe çek! Yazıktır kaplana, günahtır kaplana, merhamet!
Hakim:
-O hâlde ceza ölçüleri, hak, adalet ve kanunlar gereksiz o denli mi?
-Reis Beyefendi:
O denli değil! Bunlar, hekimin deva bulamayınca bütün bir uzvu budamaya mecbur kalması üzere, iç tedavi üstünde önlemler…
Savcı:
-Efendim. Merhamet ekmek olsa da bütün insanlığa dilim dilim dağıtılsa hissesine hiç bir şey düşmeyecek lanetli budur!
elbette şafak gecenin sonunda atar. Merhamet ve ümidimizi kaybetmeyelim. Merhametli bir ömür dilerim.