Narsistik kişilik; bireyin, yetenek ve muvaffakiyetlerini sıklıkla abarttığı, kendini başka insanlardan üstün gördüğü, empati kurmakta kuvvetlik çektiği bir yapılanmadır. Aslında bu özelliklerin hepsi yahut kimilerinin etrafımızdaki bir epey bireyde olduğunu düşünürüz. Bu noktada olağan ve patolojik narsisizmi açıklamak değerlidir. Öbürleri tarafınca onaylanma, takdir edilme, beğenilme bir fazlaca şahısta bilhassa ergenlik periyotlarında çoğunlukla gördüğümüz narsistik ihtiyaçlardır. Bu ihtiyaçları karşılamak için çok fazla vakit harcamak, bir epeyce şey yapmak; kişinin etrafındaki bireylerden gelen değerlendirmelere, yorumlara pek muhtaç olması durumun daha patolojik olduğunu düşündürmektedir. Bu bireylerin onaylanmayı, takdir edilmeyi sevilme gereksinimi yerine koydukları ve bu muhtaçlığı gidermek için etrafından gelen yorumları, başarıyı çok önemsedikleri görülmektedir.
Narsisizmde, anne-babadan temelinde gereğince sevgi ve ilgi görmemiş bir çocukluk devrinin olduğu düşünülebilir. Yalnızca başardıkları bir hareket kararı ebeveynden takdir alan bir çocuk; bir daha takdir almak, onaylanmak için hareketlerde bulunur. Bu durumun pekişmesiyle büyüdükçe etrafından, arkadaşlıklarından gelen onaylar, yorumlar da bu tabloya eklenmektedir. Etrafındakiler, duydukları bu ihtiyaçlarını ve reddedilmeye karşı çok reaksiyon vermelerini tetiklemektedir. Psikanalitik kuram bu bahsetmiş olduğumiz durumları kişinin çocukluk periyodunda gelişmekte olan kendiliğin bütünleşmesinin tamamlanmamasına bağlamaktadır. Şahıslar içsel süreçlerinde benliklerini sağlam tutabilmek için oburlarının fikirlerine çok muhtaçlık duyarlar ve bu muhtaçlığı dışarı tam aykırısı biçimde yansıtırlar. Oburlarının fikirlerini önemseyen, her şeyin en düzgününü kendilerinin bildiği üzere çok özgüvenli davranışlar sergilerler.
Narsisist kişilik, bağlantılarında de kendi üzere harika olanı aramaktadır. Karşısındaki kişiyi etkilemek için büyük jestler yapmaktadırlar. Münasebet ilerleyip yakınlaştıkça aslında o kadar harika olmadığını düşünüp yeni harikası arama eğilimine girebilir, alakalarını sürdürmekte kuvvetlik çekebilirler.
Harikası arama, muvaffakiyet elde etme, daima daha güzeline ulaşma uğraşı temelde eksik olan gereksinimin fark edilmesini ve giderilmesine pürüz olmaktadır. Geçmişte tedavisi olmadığı düşünülen bu sorunsalın yapılandırılmış terapilere olumlu karşılıklar verdiği görülmektedir.
Narsisizmde, anne-babadan temelinde gereğince sevgi ve ilgi görmemiş bir çocukluk devrinin olduğu düşünülebilir. Yalnızca başardıkları bir hareket kararı ebeveynden takdir alan bir çocuk; bir daha takdir almak, onaylanmak için hareketlerde bulunur. Bu durumun pekişmesiyle büyüdükçe etrafından, arkadaşlıklarından gelen onaylar, yorumlar da bu tabloya eklenmektedir. Etrafındakiler, duydukları bu ihtiyaçlarını ve reddedilmeye karşı çok reaksiyon vermelerini tetiklemektedir. Psikanalitik kuram bu bahsetmiş olduğumiz durumları kişinin çocukluk periyodunda gelişmekte olan kendiliğin bütünleşmesinin tamamlanmamasına bağlamaktadır. Şahıslar içsel süreçlerinde benliklerini sağlam tutabilmek için oburlarının fikirlerine çok muhtaçlık duyarlar ve bu muhtaçlığı dışarı tam aykırısı biçimde yansıtırlar. Oburlarının fikirlerini önemseyen, her şeyin en düzgününü kendilerinin bildiği üzere çok özgüvenli davranışlar sergilerler.
Narsisist kişilik, bağlantılarında de kendi üzere harika olanı aramaktadır. Karşısındaki kişiyi etkilemek için büyük jestler yapmaktadırlar. Münasebet ilerleyip yakınlaştıkça aslında o kadar harika olmadığını düşünüp yeni harikası arama eğilimine girebilir, alakalarını sürdürmekte kuvvetlik çekebilirler.
Harikası arama, muvaffakiyet elde etme, daima daha güzeline ulaşma uğraşı temelde eksik olan gereksinimin fark edilmesini ve giderilmesine pürüz olmaktadır. Geçmişte tedavisi olmadığı düşünülen bu sorunsalın yapılandırılmış terapilere olumlu karşılıklar verdiği görülmektedir.