Herkes bir sistem tutturmuş gidiyor. Bu sistem kimin sistemi? Kimlerin istek ve isteklerinden oluşuyor? Kimlerin ülkü hayat biçimi ve kültürel pahaları kapsamında geliştirilmiş ? Kimlerin memnun olduğu bir hayat yaşıyorsunuz aslında ? Kimlerin hayalleri var sizin yaşadığınız ömrünüzde? Kurduğunuz ya da kurmayı planladığınız hakikaten de kendi geleceğinizi mi yoksa birilerinin pişmanlıkları, keşkeleri ya da yaşanmamış hayallerinin telafisine mi maruz kalıyorsunuz ?
Daha hayata gelmeden insanların bizden beklentileri vardır. Sağlıklı olsun, cinsiyeti gönlümüzden geçen olsun, jenerasyonumuzu devam ettirsin ,uslu olsun, epey ağlamasın, uyku nizamı yormasın…Adınız büyüklerinizin ismidir. bu biçimdelikle geldiğiniz yeri unutmazsınız, o bireye bir minnet hissiniz bir hürmetiniz olur. Kültürlerini , hayat görüşlerini, bedellerini devam ettirmeniz ve isminize layık bir biçimde başlarını öne eğdirmeden yaşamanız beklenir sizden. Muhakkak bir vakit geçer beklentiler farklılaşır. Derslerinizde başarılı olmanız istenir bir süre. daha sonra bu beklenti daha da kapsamlı hale gelir. Tabip, avukat, öğretmen, polis, pilot.. Sizi büyütenlerin ülkü hayatına nasıl ulaşılıyorsa sizden o mesleği kazanmanız istenir. Aileniz seçer siz kazanırsınız o mesleği. Sizinle gurur duymaya muhtaçlıkları vardır. Kendilerinden bir modül onlara bu duyguyu yaşatmalı ki kendileri hayatış kadar olsun. daha sonra sizin ailenize, külçeşidinize uygun bir eş bulmanızı ya da onlar için en uygun gördükleri eş adayı ile evlenmenizi beklerler. O şahısla evlenirseniz sizinle daha epey gurur duyarlar. Bununda devamı gelir elbette. Sizden onlara bir torun vermenizi isterler. Bir birey yetiştirmek için hazır mısınız, bunun için kâfi misiniz bunun bir değeri olmaz kimse için. Yalnızca bekleneni yerine getirmeniz kafidir. Bunu da yerine getirdiyseniz bir daha isminize, ailenize, külçeşidinize yakışanı yaptınız demektir, tebrikler.. Pekala bunlar size yakışıyor mu , kendinize yakıştırıyor musun bu hayatı ? Birilerine bakılırsa büyük adam oldunuz, saygın bir aile yaşantınız oldu. Pekala ya siz bunu hissedebiliyor musunuz? Biricik ömrünüzde nitekim istediğiniz şey diğerleri için yaşamak mı ? Öbürleri keyifli oldu, ya siz? Yaşadığınız hayat sizi tatmin ediyor mu yoksa istenen her şeye sahip olduğunuz biçimde bir şeyler eksikmiş üzere huzursuz ve hayattan zevk alamamaktan mı şikayetçisiniz?
İnsanların beklentilerini karşılamadığımızda ya da karşılayamadığımızda beklentide olan bireylere ne olur sizce ? Üzülürler mi, hayal kırıklığına mı uğrarlar, size gereken kıymeti vermezler mi, daha mı az sevilirsiniz? Bir düşünün, bu oluşabilecek olumsuz durumların sorumlusu nitekim siz misiniz yoksa bu durum büsbütün beklentiye giren şahıslarla mi alakalı?
Bulunduğunuz kafesten çıkıp sizi siz yapan kıymetlerinizi keşfetmeye çalıştığınızda tahminen de hayat artık sizin için daha tatmin edici, doyuma ulaşabileceğiniz, memnun ve huzurlu bir hal almaya başlar.
Daha hayata gelmeden insanların bizden beklentileri vardır. Sağlıklı olsun, cinsiyeti gönlümüzden geçen olsun, jenerasyonumuzu devam ettirsin ,uslu olsun, epey ağlamasın, uyku nizamı yormasın…Adınız büyüklerinizin ismidir. bu biçimdelikle geldiğiniz yeri unutmazsınız, o bireye bir minnet hissiniz bir hürmetiniz olur. Kültürlerini , hayat görüşlerini, bedellerini devam ettirmeniz ve isminize layık bir biçimde başlarını öne eğdirmeden yaşamanız beklenir sizden. Muhakkak bir vakit geçer beklentiler farklılaşır. Derslerinizde başarılı olmanız istenir bir süre. daha sonra bu beklenti daha da kapsamlı hale gelir. Tabip, avukat, öğretmen, polis, pilot.. Sizi büyütenlerin ülkü hayatına nasıl ulaşılıyorsa sizden o mesleği kazanmanız istenir. Aileniz seçer siz kazanırsınız o mesleği. Sizinle gurur duymaya muhtaçlıkları vardır. Kendilerinden bir modül onlara bu duyguyu yaşatmalı ki kendileri hayatış kadar olsun. daha sonra sizin ailenize, külçeşidinize uygun bir eş bulmanızı ya da onlar için en uygun gördükleri eş adayı ile evlenmenizi beklerler. O şahısla evlenirseniz sizinle daha epey gurur duyarlar. Bununda devamı gelir elbette. Sizden onlara bir torun vermenizi isterler. Bir birey yetiştirmek için hazır mısınız, bunun için kâfi misiniz bunun bir değeri olmaz kimse için. Yalnızca bekleneni yerine getirmeniz kafidir. Bunu da yerine getirdiyseniz bir daha isminize, ailenize, külçeşidinize yakışanı yaptınız demektir, tebrikler.. Pekala bunlar size yakışıyor mu , kendinize yakıştırıyor musun bu hayatı ? Birilerine bakılırsa büyük adam oldunuz, saygın bir aile yaşantınız oldu. Pekala ya siz bunu hissedebiliyor musunuz? Biricik ömrünüzde nitekim istediğiniz şey diğerleri için yaşamak mı ? Öbürleri keyifli oldu, ya siz? Yaşadığınız hayat sizi tatmin ediyor mu yoksa istenen her şeye sahip olduğunuz biçimde bir şeyler eksikmiş üzere huzursuz ve hayattan zevk alamamaktan mı şikayetçisiniz?
İnsanların beklentilerini karşılamadığımızda ya da karşılayamadığımızda beklentide olan bireylere ne olur sizce ? Üzülürler mi, hayal kırıklığına mı uğrarlar, size gereken kıymeti vermezler mi, daha mı az sevilirsiniz? Bir düşünün, bu oluşabilecek olumsuz durumların sorumlusu nitekim siz misiniz yoksa bu durum büsbütün beklentiye giren şahıslarla mi alakalı?
Bulunduğunuz kafesten çıkıp sizi siz yapan kıymetlerinizi keşfetmeye çalıştığınızda tahminen de hayat artık sizin için daha tatmin edici, doyuma ulaşabileceğiniz, memnun ve huzurlu bir hal almaya başlar.