Münih – Franz Xaver Kroetz sadece bir oyuncu, oyun yazarı ve yönetmen değil. O, doğanın bir gücüdür. 25 Şubat Perşembe günü 75 yaşına girecek olan Münih yerlisi, inatçı, kavgacı ve kelime seçiminde hiç de titiz görünmüyor. İster sahnede, ister filmde, ister yazar olarak – bazılarını şok ediyor, diğerleri ise onu tam da Bavyera anarşisine eğilimi olan açık sözlü tavrı nedeniyle seviyor. Sahne çalışmaları onu kendi kuşağının en çok sahnelenen oyun yazarlarından biri yapıyor. Helmut Dietl'in Schicki-Micki dizisi “Kir Royal”de dedikodu muhabiri Baby Schimmerlos'u canlandırması ise kült.
Aşağı Bavyera'daki Simbach am Inn'de büyüyen Kroetz, genç yaşta yazmaya başladı. Eserin adı: “Madalyon”. Oyun yazarı web sitesinde “Bu bir domuz ya da buzağıyla ilgili değil, Tanrı, Tanrı'yı arama ya da kayıpla ilgiliydi” diye yazıyor.
Görünüşe göre Kroetz'in öncelikle reddedilmeye dayanma yeteneğini öğrenmesi gerektiğini belirtiyor. “Oyun yazarlığı kariyerimin başında kendimi kendimden ve yayıncılar tarafından reddedildiğim birçok durumdan kurtarmak için, 1971 yılına kadar ailemin bahçesinde ateş yakmaya devam ettim, gerçekten sarhoş oldum ve bir sürü yazılı kağıt yaktım.” Birçok eser gitti duman içinde. “Ve bundan pişman değilim çünkü hâlâ yeterince şey kaldı. Ve gençken sık sık kesintiye uğrarsanız oldukça güçlü olursunuz.”
DKP'li
Kroetz hâlâ başarılıydı; örneğin 1971'de Münih Kammerspiele'nin Werkraum'unda oynanan “Ödev” ve “Hardnäckig” adlı tek perdelik oyunlarla ya da “Yuva”, “Çiftleşmenin Sonu”, “Wildwechsel” veya “Yukarı Avusturya”. Bertolt Brecht'le yoğun bir ilişkisi vardı ve hatta Alman Komünist Partisi'ne (DKP) üyeydi, ancak 1980'de tekrar ayrıldı.
Kroetz, film ve televizyonda nadiren görülüyor; istisnalar arasında “Madam Bäurin” veya “Brandner Kaspar'ın Hikayesi” yer alıyor. Seçicidir. 2017'de Alman Basın Ajansı'na “Bütün bu köylü aptallardan, bana teklif edilen bu sapıklardan bıktım” dedi. “Artık rol yapmak istemiyorum. Ben çok yaşlıyım, bu bana çok saçma geliyor.” Franz
“Baş belası olarak görülüyorum”
Bogner basit bir oyuncuyu işe almadığını biliyordu. Yönetmen Augsburger Allgemeine'e “Kroetz bazı insanları umutsuzluğa düşürecek kadar sert bir film” dedi. “Kendisinin ve başkalarının işini kolaylaştırmıyor. Yine de onu çok seviyorum.” Bogner, oyuncunun kötü şöhretli öfke nöbetlerinden korkmuyordu. Ve Kroetz'in de itiraf ettiği gibi, haklı olarak öyle. “Ben bir baş belası olarak görülüyorum. Ama çok iyi anlaşıyorduk. Bogner'da baştan sona huzurlu olmayı başardım.”
Peki özel? Bir keresinde bir röportajında ilk iki çocuğuna kötü bir baba olduğunu söylemişti. Babamı oynamak değil, yazmak istiyordu. Maria Schell'in kızı Marie Theres Relin ile boşanmış olan evliliğinden olan üç çocukta ise işler farklıdır. “Ben de iyi bir baba olduğumu düşünüyorum, bu yüzden minnettarım.”
Nasıl gidiyor? Kroetz bunu web sitesinde yansıtıyor. “Planlamada: başka bir şey yok, değil mi? “Bak” diyor. Şüpheye düştüğünüzde çenenizi kapalı tutmakta fayda var: “Sonunu keyifle bekleyin, vazgeçmek de nimettir. Sadece Lappnlar yoluna devam ediyor, Babbn'larını asla koruyamıyorlar”.
Aşağı Bavyera'daki Simbach am Inn'de büyüyen Kroetz, genç yaşta yazmaya başladı. Eserin adı: “Madalyon”. Oyun yazarı web sitesinde “Bu bir domuz ya da buzağıyla ilgili değil, Tanrı, Tanrı'yı arama ya da kayıpla ilgiliydi” diye yazıyor.
Görünüşe göre Kroetz'in öncelikle reddedilmeye dayanma yeteneğini öğrenmesi gerektiğini belirtiyor. “Oyun yazarlığı kariyerimin başında kendimi kendimden ve yayıncılar tarafından reddedildiğim birçok durumdan kurtarmak için, 1971 yılına kadar ailemin bahçesinde ateş yakmaya devam ettim, gerçekten sarhoş oldum ve bir sürü yazılı kağıt yaktım.” Birçok eser gitti duman içinde. “Ve bundan pişman değilim çünkü hâlâ yeterince şey kaldı. Ve gençken sık sık kesintiye uğrarsanız oldukça güçlü olursunuz.”
DKP'li
Kroetz hâlâ başarılıydı; örneğin 1971'de Münih Kammerspiele'nin Werkraum'unda oynanan “Ödev” ve “Hardnäckig” adlı tek perdelik oyunlarla ya da “Yuva”, “Çiftleşmenin Sonu”, “Wildwechsel” veya “Yukarı Avusturya”. Bertolt Brecht'le yoğun bir ilişkisi vardı ve hatta Alman Komünist Partisi'ne (DKP) üyeydi, ancak 1980'de tekrar ayrıldı.
Kroetz, film ve televizyonda nadiren görülüyor; istisnalar arasında “Madam Bäurin” veya “Brandner Kaspar'ın Hikayesi” yer alıyor. Seçicidir. 2017'de Alman Basın Ajansı'na “Bütün bu köylü aptallardan, bana teklif edilen bu sapıklardan bıktım” dedi. “Artık rol yapmak istemiyorum. Ben çok yaşlıyım, bu bana çok saçma geliyor.” Franz
“Baş belası olarak görülüyorum”
Bogner basit bir oyuncuyu işe almadığını biliyordu. Yönetmen Augsburger Allgemeine'e “Kroetz bazı insanları umutsuzluğa düşürecek kadar sert bir film” dedi. “Kendisinin ve başkalarının işini kolaylaştırmıyor. Yine de onu çok seviyorum.” Bogner, oyuncunun kötü şöhretli öfke nöbetlerinden korkmuyordu. Ve Kroetz'in de itiraf ettiği gibi, haklı olarak öyle. “Ben bir baş belası olarak görülüyorum. Ama çok iyi anlaşıyorduk. Bogner'da baştan sona huzurlu olmayı başardım.”
Peki özel? Bir keresinde bir röportajında ilk iki çocuğuna kötü bir baba olduğunu söylemişti. Babamı oynamak değil, yazmak istiyordu. Maria Schell'in kızı Marie Theres Relin ile boşanmış olan evliliğinden olan üç çocukta ise işler farklıdır. “Ben de iyi bir baba olduğumu düşünüyorum, bu yüzden minnettarım.”
Nasıl gidiyor? Kroetz bunu web sitesinde yansıtıyor. “Planlamada: başka bir şey yok, değil mi? “Bak” diyor. Şüpheye düştüğünüzde çenenizi kapalı tutmakta fayda var: “Sonunu keyifle bekleyin, vazgeçmek de nimettir. Sadece Lappnlar yoluna devam ediyor, Babbn'larını asla koruyamıyorlar”.