Harika bir aktris, harika bir şarkıcı, karizmatik bir kişilikti: 1901’de Schöneberg’de doğan Marlene Dietrich, 1992’de Paris’te öldü. Ve bugüne kadar klasik cinsiyet kalıplarını kabul etmek istemeyen herkese rol model oldu. Marlene Dietrich erken yaşlarda pantolon giydi, sinema tarihinde bir kadınla ilk kez film öpücüğünün tadını çıkardı, özel hayatında erkeklerden daha fazlasını sevdi ve bağımsızlığını özgür bir şekilde yaşadı.
Hollandalı-Alman şovmen, müzisyen ve müzikal aktör Sven Ratzke için erken bir ilham kaynağıydı. Artık Rönesans Tiyatrosu’nda Pam Gems’in “Marlene” adlı oyununda onu canlandırabilir. Bu kolay bir iş değil: 25 yıl önce Judy Winter burada aynı rolde zafer kazandı ve yıllarca zaferleri kutladı. Guntbert Warns’ın yeni yapımına dair beklentiler yüksekti: Sven Ratzke, Judy Winter’ın yorumuna karşı nasıl bir performans sergileyecekti? Peki bir erkek olarak Marlene efsanesini nasıl kendine mal edebilirdi?
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu yüzden metinde biraz değişiklik yaptılar, Connie Palmen’ın iki monologunu eklediler ve aksiyonun bir kısmını Dietrich’in Paris’teki dairesine taşıdılar. Kişisel asistanının rolü geliştirildi: Johanna Asch, Vivian rolünde patron için hardallı köfte getiriyor, yastıklarını kabartıyor, kıyafetlerini değiştirmeye yardım ediyor ve istenirse rahatlık sağlıyor. Ezio Toffolutti’nin set tasarımı aynalı duvarlarla çevrelenmiş ve bazen üçlü Marlene’i gösteriyor. Muhteşem bir sandık hazır ve yanında bir yatak var.
Marlene’in halkın gözünden çekildikten sonra sığındığı ve ölümüne kadar on üç yılını burada geçirdiği yer burasıdır. Şimdi geriye dönüp bakıyor, azarlıyor, emir veriyor, flört ediyor, ona hayran olan ünlülerle fotoğraf albümünü karıştırıyor. Onu yaşlı bir kadın olarak ve konserde görüyoruz.
Sven Ratzke’nin makyajı rol modeline çok benziyor ve Ian Griffiths’in kostümleri muhteşem. Herkes elinden geleni yapar ama akşam hâlâ garip bir şekilde uzaktadır. Bu konuyla ilgili “Marlene” mi yoksa daha doğrusu bir drag show mu yapmak istiyorsunuz? Ulrich Michael Heissig’in Irmgard Knef kamuflajı tarzında mı? Sven Ratzke, Marlene Dietrich macerasına ne kadar kararlı bir şekilde atılırsa atılsın, performansı ahşap, parodik ve karizmadan yoksun gibi görünüyor.
Bunun nedeni, piyanoda bizzat eşlik ettiği Jetse de Jong’un sorumlu olduğu, şarkıların alışılmışın dışında caz müzikal uyarlamalarından mı kaynaklanıyor? İster “La vie en rose” ister “Eğer bir şey dileyebilseydim”, her şey kulağa sıkı, pürüzlü, bazen monoton bir şekilde bozuk geliyor ve güncellemenin fiyatı göz önüne alındığında oldukça soluk ve değiştirilebilir. Sven Ratzke iyi şarkı söylüyor ama gerçek bir Marlene cazibesi yok. Orijinalden mi yoksa bir şekilde hedefe ulaşması beklenen, sonuçsuz bir geçici çözüm stratejisinden mi korkuyorsunuz? Katılanları tebrik etmek isterdik. Ancak Marlene Dietrich farklı bir ligde oynuyor.
Marlene 10, 11, 13, 14, 15, 24–29 Ekim, Rönesans tiyatrosu, biletler ve bilgiler aşağıda Tel. 030 3124202 veya renaissance-theater.de
Hollandalı-Alman şovmen, müzisyen ve müzikal aktör Sven Ratzke için erken bir ilham kaynağıydı. Artık Rönesans Tiyatrosu’nda Pam Gems’in “Marlene” adlı oyununda onu canlandırabilir. Bu kolay bir iş değil: 25 yıl önce Judy Winter burada aynı rolde zafer kazandı ve yıllarca zaferleri kutladı. Guntbert Warns’ın yeni yapımına dair beklentiler yüksekti: Sven Ratzke, Judy Winter’ın yorumuna karşı nasıl bir performans sergileyecekti? Peki bir erkek olarak Marlene efsanesini nasıl kendine mal edebilirdi?
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Bu yüzden metinde biraz değişiklik yaptılar, Connie Palmen’ın iki monologunu eklediler ve aksiyonun bir kısmını Dietrich’in Paris’teki dairesine taşıdılar. Kişisel asistanının rolü geliştirildi: Johanna Asch, Vivian rolünde patron için hardallı köfte getiriyor, yastıklarını kabartıyor, kıyafetlerini değiştirmeye yardım ediyor ve istenirse rahatlık sağlıyor. Ezio Toffolutti’nin set tasarımı aynalı duvarlarla çevrelenmiş ve bazen üçlü Marlene’i gösteriyor. Muhteşem bir sandık hazır ve yanında bir yatak var.
Marlene’in halkın gözünden çekildikten sonra sığındığı ve ölümüne kadar on üç yılını burada geçirdiği yer burasıdır. Şimdi geriye dönüp bakıyor, azarlıyor, emir veriyor, flört ediyor, ona hayran olan ünlülerle fotoğraf albümünü karıştırıyor. Onu yaşlı bir kadın olarak ve konserde görüyoruz.
Sven Ratzke’nin makyajı rol modeline çok benziyor ve Ian Griffiths’in kostümleri muhteşem. Herkes elinden geleni yapar ama akşam hâlâ garip bir şekilde uzaktadır. Bu konuyla ilgili “Marlene” mi yoksa daha doğrusu bir drag show mu yapmak istiyorsunuz? Ulrich Michael Heissig’in Irmgard Knef kamuflajı tarzında mı? Sven Ratzke, Marlene Dietrich macerasına ne kadar kararlı bir şekilde atılırsa atılsın, performansı ahşap, parodik ve karizmadan yoksun gibi görünüyor.
Bunun nedeni, piyanoda bizzat eşlik ettiği Jetse de Jong’un sorumlu olduğu, şarkıların alışılmışın dışında caz müzikal uyarlamalarından mı kaynaklanıyor? İster “La vie en rose” ister “Eğer bir şey dileyebilseydim”, her şey kulağa sıkı, pürüzlü, bazen monoton bir şekilde bozuk geliyor ve güncellemenin fiyatı göz önüne alındığında oldukça soluk ve değiştirilebilir. Sven Ratzke iyi şarkı söylüyor ama gerçek bir Marlene cazibesi yok. Orijinalden mi yoksa bir şekilde hedefe ulaşması beklenen, sonuçsuz bir geçici çözüm stratejisinden mi korkuyorsunuz? Katılanları tebrik etmek isterdik. Ancak Marlene Dietrich farklı bir ligde oynuyor.
Marlene 10, 11, 13, 14, 15, 24–29 Ekim, Rönesans tiyatrosu, biletler ve bilgiler aşağıda Tel. 030 3124202 veya renaissance-theater.de