Günümüzde ebeveynlerin en hayli zorlandığı konulardan biri sorumluluk sahibi çocuk yetiştirmektir. Yetişkinlerin gündelik hayattaki telaşları, mevcut işleri çabuk tamamlama ihtiyacı çocuklarına karşı daha sabırsız davranmalarına, çocukların deneyimleyerek öğrenmeleri gereken faaliyetleri çocuğun yerine yapmalarına yol açabilmektedir. Ebeveynlerin bu biçim yaklaşımı kararında çocuğun bir işe başlama ve devam ettirebilme hüneri olumsuz etkilenmektedir. Çocuk sorumluluk alma, özgüven ve özerlik hislerini geliştirmekte zorlanmaktadır. Bu niçinle erken yaşlarda kazanılmaya başlayan sorumluluk şuuru bireyin gelişimi açısından çok kıymetlidir.
Her ailenin çocuğa sorumluluk verme konusunda tavır ve davranışları farklılık gösterebilir. Pekala anne ve babalar çocuklarına sorumluluk şuuru kazandırırken nasıl bir yol izlemelidir?
Ebeveynlerin çocuklarının sorumluluk almamasına dair yakınmaları olsa da akademik muvaffakiyete odaklanmış eğitim sistemimizde okul çağındaki çocukların tek sorumluluğu ders çalışmak, ödev yapmak değildir. Çocuğun akademik hünerleri haricinde yaşına ve gelişim periyoduna uygun sorumluluk verilmeli, sorumluluğun yerine getirip getirilmediği denetim edilmelidir.
Sorumluluklarını yerine getirmediği durumlarda çocuk sorumluluğun kendisinde olduğunu bilmelidir. Yerine getirilmeyen sorumluluk daha sonrası çocuk ile yapan bir formda, kınamadan ve utandırmadan konuşulmalıdır.
Çocuğun davranışının sorumluluğunu almak ve onun yerine yapmak çocuğun sorumluluk şuuru kazanmasına pürüz olacaktır.
Çocuğun sorumluluk alması gereken durumlarda buyruk kipi kullanmadan bağlantıya geçilmelidir. ‘Bana yardım eder misin?’ ‘Bu hususta desteğine/yardımına gereksinimim var.’ üzere cümleler kurmak hem aile içi sağlıklı bağlantı kurulmasında tıpkı vakitte çocuğun sorumluluklarını yerine getirmesinde tesirli olacaktır.
Çocuğun yaşına, ilgisine uygun etkinliklere katılması, aktiflik için gerekli gereçlerin çocuk tarafınca hazırlanması sorumluluk şuurunun gelişmesinde faydalı olacaktır.
Konut ortasında kendisine ilişkin alanları pak tutma ve özbakım maharetlerini yerine getirme konusunda çocuk kesinlikle bilinçlendirilmeli, anne baba bu süreçte uygun bir rol-model olmalıdır.
Sorumluluk şuuru kazanamamış çocukların konut ve okul yaşantılarında daha fazlaca zorlandığı görülmekte bu durumun aile içi çatışmalara niye olduğu da bilinmektedir. Unutulmamalıdır ki, bir çocuğun sorumluluk sahibi birey olabilmesinin yolu sorumluluk sahibi anne babalarla yetişmesinden geçmektedir.
Her ailenin çocuğa sorumluluk verme konusunda tavır ve davranışları farklılık gösterebilir. Pekala anne ve babalar çocuklarına sorumluluk şuuru kazandırırken nasıl bir yol izlemelidir?
Ebeveynlerin çocuklarının sorumluluk almamasına dair yakınmaları olsa da akademik muvaffakiyete odaklanmış eğitim sistemimizde okul çağındaki çocukların tek sorumluluğu ders çalışmak, ödev yapmak değildir. Çocuğun akademik hünerleri haricinde yaşına ve gelişim periyoduna uygun sorumluluk verilmeli, sorumluluğun yerine getirip getirilmediği denetim edilmelidir.
Sorumluluklarını yerine getirmediği durumlarda çocuk sorumluluğun kendisinde olduğunu bilmelidir. Yerine getirilmeyen sorumluluk daha sonrası çocuk ile yapan bir formda, kınamadan ve utandırmadan konuşulmalıdır.
Çocuğun davranışının sorumluluğunu almak ve onun yerine yapmak çocuğun sorumluluk şuuru kazanmasına pürüz olacaktır.
Çocuğun sorumluluk alması gereken durumlarda buyruk kipi kullanmadan bağlantıya geçilmelidir. ‘Bana yardım eder misin?’ ‘Bu hususta desteğine/yardımına gereksinimim var.’ üzere cümleler kurmak hem aile içi sağlıklı bağlantı kurulmasında tıpkı vakitte çocuğun sorumluluklarını yerine getirmesinde tesirli olacaktır.
Çocuğun yaşına, ilgisine uygun etkinliklere katılması, aktiflik için gerekli gereçlerin çocuk tarafınca hazırlanması sorumluluk şuurunun gelişmesinde faydalı olacaktır.
Konut ortasında kendisine ilişkin alanları pak tutma ve özbakım maharetlerini yerine getirme konusunda çocuk kesinlikle bilinçlendirilmeli, anne baba bu süreçte uygun bir rol-model olmalıdır.
Sorumluluk şuuru kazanamamış çocukların konut ve okul yaşantılarında daha fazlaca zorlandığı görülmekte bu durumun aile içi çatışmalara niye olduğu da bilinmektedir. Unutulmamalıdır ki, bir çocuğun sorumluluk sahibi birey olabilmesinin yolu sorumluluk sahibi anne babalarla yetişmesinden geçmektedir.